Explorar los documents (506 total)

S'agís d'una faula anonima en occitan lengadocian de Carcin-Bas (actual departament del Tarn-e-Garona). Lo tèxte, en vèrs, fa alternar decasillabes e octosillabes. Es segut de la traduccion en francés. Datat de mai de 1877, aquel tèxte es estat propausat a la revista a l'ocasion del concors tercenal qu'organizava. 

Lo felibre niçard Francés Guisol (1803-1874), de Brinhòlas, aucupa una plaça particulara al dintre del Felibrige del sièu temps. Ardorós defensaire de la lenga - l'occitan niçard - emai de las tradicions de la Contèa de Niça, es tanplan oposat al restacament de Niça a França, enterinat pel plebiscite d'abrial de 1860. Amic d'enfança de Garibaldi, prigondament estacat a la maison italiana de Savòia, Guisol foguèt tanben jornalista (creèt lo diari prò-italian en lenga occitana La Mensoneghiera). Tanaire de profession, s'illustrèt tanben coma dançanièr, poèta emai comedian de lenga d'òc. Dins lo poèma aqueste, Guisol, coma ne n'a costuma, exprima ses conviccions desfavorablas a l'annexion francesa de la contèa de Niça.

Extrach del cant quatren amb la revirada francesa en regard del poèma epic Li Carbounié (1876) de Felix Gras (1844-1901), sonat "lo felibre roge" per sas conviccions republicanas afirmadas.

Poèma en 41 estròfas del felibre montpelhierenc Albèrt Arnavielle (1844-1927), per alhors membre d'Accion francesa e pròche dels mitans reialistas.

Dins aquel poèma allegoric, Arnavielle met en scèna una ataca de còrbs qualificas de "demons" e de "mostres" sus un borg fortificat. Darrièr aquel imatge classic de l'oposicion ombra/lum emai Ben/Mal, es probable qu'Arnavielle faga referéncia al contèxte politic del temps. Escriu aquel poèma en 1879 dins lo temps que los republicans venen de remportar la majoritat a la Cambra dels deputats puèi installan la III^a Republica dins la durada.

Poèma borlèsc en occitan (jos-dialècta montpelhierenc) del felibre Antòni Ros (1842-1915) de Lunèl, sus las cambaligas quotidianas que rescontra un elegit local dins una comuna rurala.

Aquel poèma de Leopòld Vaur, poèta erautés nascut devèrs 1848, actiu dins lo canton de Ginhac, es un omenatge a l'Avairon, tèrra vesina de  la siá tèrra mairala. Es compausat en occitan lengadocian. Son autor indica entre parentèsis a revirada francesa d'unes tèrmes especifiques.

Poèma del felibre Joan Ytier, per los cinc-cents ans de la mòrt de Francesco Petrarca en 1874. Petrarca incarna aicí la fiertat emai la defensa de la lenga italiana, metafòri del combat menhat pels felibres per la lenga occitana.

Poèma en catalan dividit en tres partidas e cincanta-cinc estròfas a la glòria de Clamença Isaura, instauradora legendària dels Jòcs florals de Tolosa emai de sas amors amb Lautrèc, son amant non mens mitic, per Joseph Marti i Folguera (1850-1929), felibre catalan que ne coneisssèm pas que per qualques òbras.

Poèma elegiac en doas partidas e vint-e-quatre estròfas en catalan del felibre barcelonés Bonaventura Bassegoda i Amigó (1862-1940). De signalar, l'anotacion manuscricha "mauvais" qu'apareis en en-cap del document.