Explorar los documents (11 total)

Presentacion, pel collectiu Dètz

Cronica realisada dab la participacion de Drac de Mauresca

Espectacle Scènes de familha / Balicoton, Time Code, Christophe Rulhes

Un espectacle de musica actuau sus tròçs de vitas contadas, entre Perigòrd, Carcin, Roergue...

Empont MJC au hestenau de l’Estivada de Rodés de 2011.

Videoguida de 00:05:50 que retrai lo patrimòni occitan de Besièrs (Erau), produch e escrich pel CIRDÒC-Mediatèca occitana en 2012.

Realizacion : FrenchKiss

Comentari : Katharina Stalder

Revirada : Veronica Térol, Lucila Gauffre

Lenga : occitan

Mercejaments :

Vila de Béziers

Archidiocèsi de Montpelhièr

Societat arqueologica, scientifica e literaria de Besièrs

Henri Barthes

Joanda 

Serge Boyer

Associacion Lo Camèl de fuòc

Crèdits documentaris

- Lo Breviari d'Amor, Matfre Ermengaud - Fac-simile del Manuscrit N - CIRDÒC-Mediatèca occitana

- Colleccions permanentas - Musée du Biterrois.

- Mort de Raymond Ier Trencavel, vicomte de Béziers, Joseph-Noël Sylvestre (1847-1926) - Glèisa de la Magdalena, Besièrs.

- Fons Beaumadier - Escolo Trencavel, Musée du Biterrois.

- 1907, colleccion de cartas postalas ancianas - CIRDÒC-Mediatèca occitana

- Extrach de Gloire au 17ème,  Gaston Montéhus, Raoul Chantegrelet, interprétat par Marc Ogeret, sortit de Chansons contre, Vogue éd.

- Vilatge occitan de la Fèria, fotografias - Lo Camèl de fuòc.

Videoguida de 00:05:50 que retrai lo patrimòni occitan de Besièrs (Erau), produch e escrich pel CIRDÒC-Mediatèca occitana en 2012.

Realizacion : FrenchKiss

Comentari : Katharina Stalder

Revirada : Veronica Térol, Lucila Gauffre

Lenga : occitan, sostitolat en francés

Mercejaments :

Vila de Béziers

Archidiocèsi de Montpelhièr

Societat arqueologica, scientifica e literaria de Besièrs

Henri Barthes

Joanda 

Serge Boyer

Associacion Lo Camèl de fuòc

Crèdits documentaris

- Lo Breviari d'Amor, Matfre Ermengaud - Fac-simile del Manuscrit N - CIRDÒC-Mediatèca occitana

- Colleccions permanentas - Musée du Biterrois.

- Mort de Raymond Ier Trencavel, vicomte de Béziers, Joseph-Noël Sylvestre (1847-1926) - Glèisa de la Magdalena, Besièrs.

- Fons Beaumadier - Escolo Trencavel, Musée du Biterrois.

- 1907, colleccion de cartas postalas ancianas - CIRDÒC-Mediatèca occitana

- Extrach de Gloire au 17ème,  Gaston Montéhus, Raoul Chantegrelet, interprétat par Marc Ogeret, sortit de Chansons contre, Vogue éd.

- Vilatge occitan de la Fèria, fotografias - Lo Camèl de fuòc.

Videoguida de 00:05:50 que retrai lo patrimòni occitan de Besièrs (Erau), produch e escrich pel CIRDÒC-Mediatèca occitana en 2012.

Realizacion : FrenchKiss

Comentari : Katharina Stalder

Revirada : Veronica Térol, Lucila Gauffre

Lenga : occitan, sostitolat en occitan

Mercejaments :

Vila de Besièrs

Arquidiocèsi de Montpelhièr

Societat arqueologica, scientifica e literària de Besièrs

Henri Barthes

Joanda 

Serge Boyer

Associacion Lo Camèl de fuòc

Crèdits documentaris

- Lo Breviari d'Amor, Matfre Ermengaud - Fac-simili del Manuscrit N - CIRDÒC-Mediatèca occitana.

- Colleccions permanentas - Musèu del Besierenc.

- Mort de Raymond Ier Trencavel, vicomte de Béziers, Joseph-Noël Sylvestre (1847-1926) - Glèisa de la Magdalena, Besièrs.

- Fons Beaumadier - Escolo Trencavel, Musèu del Besierenc.

- 1907, colleccion de cartas postalas ancianas - CIRDÒC-Mediatèca occitana.

- Extrach de Gloire au 17ème,  Gaston Montéhus, Raoul Chantegrelet, interprétat par Marc Ogeret, sortit de Chansons contre, Vogue éd.

- Vilatge occitan de la Fèria, fotografias - Lo Camèl de fuòc.

Las Cogordas Awards 2013 (Seconda edicion)

La ceremonia de las alisadas sus las lengas e culturas minorizadas.

Presentada per Laurenç Labadia, rodada al Teatre del Fial de Plomb a Tolosa lo 15 de febrièr de 2013, per la còla de Dètz.

Amb : Laurenç Labadie, presentator ;
Laure Douziech, la sieuna assistanta.

Soscat e fabricat per la còla de Dètz : Caroline, Valentin, Sanz, François, Lila, Pauline, Rodin, Séverine, Fabien, Jaufre, Simon, Fabien, Laure, Laurent, Amic e Lugan.

Musica : Julio Segurel e los Bram Bolero's : Sylvestre, Alex e Rodin, Ben & Ro.

Menina

Fa tant de temps que las ai pas pus vistas, mas drolletas. Tant de temps, que sabi ieu, un an e mièg, pel mens, que dels ans n'ai perdut lo compte, ara. Quand i son pas, aicí, l'ostal sembla vuèg.

Mon filh e ma nòra fan pas cap de bruch. Despuèi que son a la retirada totes dos e que son tornats viure aicí, al mieu, mon filh passa totas sas jornadas defòra, dins l'òrt, a la pesca, a la caça, o bricolèja, dins la passada.

E ma nòra fa lo tren de l'ostal, gaita la television, va veire las vesinas. Los ausissi gaireben jamai. I a pas que quand ma pichòta filha e son òme arriban, per las vacanças, qualques jorns solament que lor cal tanben anar veire la familha d'el, del costat de Tolosa, que i a un pauc de vida dins l'ostal.

Que las pòdi ausir, las pichonetas, que corrisson d'en pertot, que cridan, que se ploran, que se carpinhan, que cantan. Que rison. Mas fa tant de temps que las ai pas pus vistas. Dos ans gaireben. Cossí devon aver cambiat, Angelica, la granda, qu'a fach uèch ans en abrial, e Ninon , la pichoneta, que n'a cinc despuèi setembre. Qué donariái pas per las tornar veire. Paura de ieu! Mas las vacanças son aquí, aqueste còp, ne soi solida.

Extrach tirat de «Menina» de VERNET, Florian, Vidas e engranatges, IEO edicions, Castres, 2004.  

Lo mètge de Cucunhan

Qué cal far, mon dieu, per se ganhar la vida ! Gara aquí que ieu, Bernadon, entèrra-mòrt, garda-campèstre, campanièr, caça gosses, tot òbra en fin de Cucunhan, me vesi sul ponch de passar lèu desenterraire de ressuscitats !

Dotze mestièrs, tretze misèrias ! Aquò es aital. Sus la tèrra, cal que cadun tròbe l'estèc per far bolhir son ola... E n'i a de mai a plànher que ieu, a Cucunhan.

Pensi a aquel paure Mèstre Lapurga, nòstre paure mètge, que dempuèi dos ans qu'es aicí,a pas encara una sola practica... Qué volètz ? Aquò es pas de sa fauta. Per qué donc se passeja totjorn amb un libre a la man ? Deu pas saber, grand causa, d'abòrd qu'estúdia sens relambi. S'estúdia es per aprene; se a de besonh d'aprene, es que sap pas; se sap pas, qu'es vengut faire a Cucunhan?

Tanben, quand aicí i a qualque malaut, es pas el que van quèrre, anatz! Paure Mèstre Lapurga! Ganha pas l'aiga que beu. Se compren que siá las d'èsser un calelh sens òli, e s'es enfin decidit a far parlar d'el. Ièr delà, me faguèt trompetar dins totas las carrièras que se cargava, non solament de garir un malaut, mas de ressuscitar un mòrt. Òc, un mòrt, un mòrt enterrat !

Extrach tirat de : « Lo Mètge de Cucunhan » de Jan de La Roca (Prosper Estieu), Societat d'Edicion Occitana, Castelnaudary, 1926.  

La monina e lo palhassa

Un còp èra, un clown, un palhassa que disèm en cò nòstre. Èra pas un comic de la sanflorada, pasmens sabiá un pauc far rire, un pauc far paur... Ça que la, un brave palhassa al trefons de son còr !

Aviá una monineta. La sonava Mon Còr. Aquela èra mai que polideta, bograment intelligenta e bograment coquinassa a l'encòp. Lo palhassa l'aimava plan sa monineta.

Quand fasiá caud, èra Mon Còr qu'anava quèrre d'aiga ; quand fasiá fred, èra Mon Còr qu'alucava lo fuòc. Fin finala, èra pas tant aissabla qu'aquò, la Mon Còr...

Pasmens se rabalava la tissa de las tissas : cada còp que la luna èra redonda dins lo cèl, voliá montar cap a ela, a tota bomba voliá sautar sus ela, plorava, s'encapriciava, bramava qu'èra lo palhassa que la voliá pas daissar anar sus la luna.

Deveniá impossible e lo paure palhassa deveniá malurós, tan malurós que las gents disián :

« Qu'es triste aquel palhassa ! Pas possible, es un patiràs ! »

Lèu-lèu, lo palhassa s'encorissiá en cò de la marchanda de grimaças, monas e reganhons. Ne crompava plen sas pòchas. S'entornava dins son circus, ne cargava una sus son morre, s'escampava sus la pista, palhassava tant e mai que las gents picavan de las mans...

Extrach tirat de : Alranq, Claude, La monina e lo palhassa, I.E.O.-Aude, Quillan, 1996. 

"Lo pissalach"

Extrach tirat de l'òbra originala : "Lo pissalach" de Florian Vernet. 

Un còp èra un reiaume, dins las montanhas. Lo reiaume aviá un rei e una reina, pro braves totes dos, mas lo reiaume èra trist e miserable ça que la. Perqué donc trist e miserable ? 

Perque, un an abans, los tres enfants del rei e de la reina, los tres princes, avián desaparegut. Èran partits ensems un jorn de prima, a caval, e degun los aviá pas jamai pus tornats veire. 

Despuèi aqueste jorn, tot lo país èra trist, d'ont mai que l'annada d'aprèp aquesta disparicion èra estada una annada de catastròfas : un aigat a la prima, la secada en estiu, un aigat encara en auton... Las recòltas èran plan magras e lo paure mond avián pas grand causa a manjar. 

Fa que totes trevavan lo campèstre en bosca de quicòm per melhorar l'ordinari.

E vaquí que, al vilatge, i aviá, dins una bòria pichona, una veusa qu'aviá tres filhas : Adèla, qu'èra la màger, Maria qu'èra la segonda e Faneta, la darrièra. Èran totas tres polidas coma tot, mas Faneta èra encara mai polida que sas sòrres, e mai escarrabilhada, s'aquò se pòt ! Cada jorn, las tres joves ajudavan la maire a faire lo recapte, a trabalhar dins l'ortet, e puèi anavan, elas tanben, amb lor doas cabras, pel campèstre e aquí recampavan çò que trobavan...

Extrach de "Lo Pissalach", Florian Vernet, dins La princessa Valentina,  éd. Scérén - C.R.D.P de l'académie de Montpellier, Montpellier, 2007. 

Site internet : ICI.