Explorar los documents (32 total)

Escolarizar los enfantons tre dos ans es una prioritat declarada pel govern en 2013. Es « la primièra experiéncia educativa en collectivitat, […] un acuèlh especific e adaptat als besonhs dels enfantons » (I.O. del 18.12.2012). L'enfant de dos a tres ans es dins la passa cruciala de l'atge de l'oposicion. NON es son mèstre-mot. La classa ten vinta-cinc enfants. Cossí los menar a integrar las règlas necessàrias a una vida en societat ? La bastison de las règlas amb los pichonets al dintre d'un conselh ajuda cadun e lo grop. Se se ditz règla, se ditz transgression, e doncas sanccion. Se non, a de que servís de pausar limitas se res se passa pas quand las passam ? Mas quina sanccion per de pichons ? Metre a despart marcha pas qu'ora son mantun a geinar. L'utilisacion de la moneda permet una presa de consciéncia de las limitas. Aqueste memòri conta aquela experiéncia de quatre ans en TPS-PS. S'amenatgèron las tècnicas Freinet e las institucions de la pedagogia institucionala, pauc a pauc, per que lo conselh e la sanccion prengan sens pels pichons.

Las escòlas Calandreta son conegudas per lor causida de l’immersion linguistica aboriva coma metòde d’ensenhament de l’occitan. Pasmens, en trente ans, las experiéncias d’integracion d’escolans en cors d’escolaritat se son multiplicadas. Aquela situacion atipica que nomenam immersion tardiva es lo subjècte d’aquela recèrca. S’articula a l’entorn de dos ipotèsis : primièirament, que los acquesits en occitan porgits mercés a l’immersion aboriva serián superiors als acquesits porgits mercés a l’immersion tardiva, segondament, que l’immersion tardiva procediriá de mecanismes d’aprendissatge autres. Recuèlh de testimonhatges de practicas, estudi de donadas chifradas mesurant las performàncias en occitan dels calandrons novelaris venon invalidar l’ipotèsi primièr. D’entretens amb de calandrons agent viscuda aquela experiéncia de novelari e una presentacion de nòstra practica d’una tala integracion, menan d’elements de responsa a l’ipotèsi segond. Aquela recèrca permet de véser qu’aquela integracion es possibla, que s’apeva sus una autra mena d’acquisicion, a mai que a d’efièches positius tan pel calandron novelari coma pels calandrons aborius que l’aculhisson. Pòt èsser una aisina pels regents qu’ensenhan en classa immersiva e que son en situacion d’integrar d’escolans en cors de cursús. I trobaràn d’ajudas per ne comprene melhor los enjòcs e per decidir de ne lançar l’escomesa.

Al dintre de las Calandretas, l’aspècte linguistic e l’aspècte pedagogic se pòdon pas desseparar e s’acompanhan de la dimension associativa e de la mesa en òbra de las practicas culturalas occitanas. Aqueste memòri de master desvolopa mai especificament l’amira pedagogica en causir l’objècte particular qu’es la monografia, es de dire un raconte, fach de la presa de nòtas de l’ensenhaire, rebat de l’evolucion d’un escolan (o d’una institucion) per una temporada mai o mens longa. Aicí, Emmanuel parla pas brica, mas dintra pauc a cha pauc dins la classa ont rescontra los autres enfants e fiala de ligams. Dins aqueste tèxt que marca lo fonccionar de la classa e espepissa lo caminament singular d’un escolan a travers las tecnicas e las institucions mesas en plaça, l’occitan demòra present en filigrana coma lenga de la classa. Aqueste raconte es acompanhat d’un estudi de la monografia dins la Pedagogia Institutionala, en s’apièjar sus sa definicion, son istoric e son fondament. Lo memòri presenta tanben las Tecnicas Freinet e la Pedagogia Institucionala que la monografia d’escolan n’es probablament lo sol lengatge possible segon Lacan.

Lo qu'incarnèt lo mai dins lo païsatge pedagogic nòstre lo paradigma de l'anar veire, es Celestin Freinet. Posèt dins l'òbra e l'exemple de plan de pedagògues l'actitud pedagogica de sortir de la classa e de l'escòla. A partir de mon experiéncia de sortidas, correspondéncias, escàmbis e viatges, dempuèi la debuta de l'aventura de las escòlas Calandretas, bastiguèri una analisi d'aqueste paradigma, a travèrs diferents lengatges. Coma en resson d'una experiéncia collectiva. De la classa en pedagogia institucionala a la formacion de regentas e regents, una coeréncia e un continuum, s'estructura alentorn de tres fials conductors : lo de Freinet e de la pedagogia institucionala, lo de l'occitan e de l'immersion, e lo de la formacion de regents e de la transmission. Sortir, es una nocion practica, amb de rebombidas administrativas e oficialas, es tanben un concept, amb una istòria e una granda eficacitat pedagogica. Mas sortir, es mai que mai aquí un emblèma, un biais pedagogic e poetic. Son analisi es integrada dins la de la pedagogia institucionala, coma un ensag d'interpretacion d'un discors praxic.

Las arts plasticas participan directament e intimament a la construccion de la subjectivitat de l'enfant en permetre a la sieuna singularitat d'existir. D'autra part cal que l'escòla ofrisca ressorsas, dispositius estructurants pels enfants, espacis de libertats contenguts per de règlas per que l'enfant pòsca donar una existéncia exteriora a çò que viu interiorament.
Aqueste memòri mòstra cossí una institucion d'expression liura se pòt desvolopar a travèrs las arts plasticas dins una classa mairala.

Memòri de master II Mestièrs de l'Educacion e de la Formacion especialitat Ensenhament bilingue immersiu (Universitat de Perpinhan Via Domitia) jos la direccion de Martine Camiade.

Pel centenari del trescolament de Frederic Mistral, las universitats de Bordèu-III, Pau-Pays de l'Adour, Nice-Sophia Antipolis, Montpelhièr-III, Tolosa-II e lo CIRDÒC-Mediatèca occitana prepausèron los 20 e 21 de novembre de 2014 un grand rendètz-vos scientific dedicat a la relectura de l'òbra del grand escrivan d'òc dins sa dimension estetica e universala, luènh dels prejutjats d'una literatura regionalista. Occitanica vos permet de tornar veire aqueste collòqui, que se debanèt dins l'auditorium de la mediatèca d'aglomeracion de Béziers Méditerranée.

Argumentari del collòqui

Lo centenari de la mòrt de Frederic Mistral fai partida dei commemoracions nacionalas per l’annada 2014. Aquò podriá èstre l’escasença, en delai dei festivitats e manifestacions previstas, de tornar au lume l’òbra dau grand poèta provençau. D’efiech, siam quauqueis uns que pensam que se lo nom de Mistrau es encara mai o mens coneissut, de còps que i a citat mai o mens coma cau, son òbra n’i a gaire que la legisson, i a gaire de criticas per ne’n parlar, e se quauquei libres an pareigut aquestei darriereis annadas, bastan pas per faire reconéisser coma se l’ameritariá l’òbra mistralenca.  Nos prepausam d’organizar un collòqui sus l’òbra de Frederic Mistral. Aquela manifestacion la farem a Besiers, au CIRDOC, lei 20 e 21 de novembre de 2014. Tre ara, mai d’un establiment universitari (Pau, Bordeus, Tolosa, Montpelhier, Niça) e mai d’un cercaire an fach conéisser son interès.  Vos prepausam doncas de menar vòstra reflexion long de quatre ais diferents :     

1. L’òbra mistralenca en se. Se tracharà de renovelar leis apròchis critics (textuaus, estilistics, generics, genetics, psicoanalitics…) e d’acarar lo tèxte mistralenc a una lectura critica, tant per lei grands poèmas (Mirèio, Calendau, Nerto e Lou Pouèmo dóu Ròse) coma per de pèças menoras o esparpalhadas (poèmas reculhits dins Lis Isclo d’Or o Lis Oulivado mai que mai) poësias o pròsas. La critica ja identifiquèt diversei tematicas mistralencas que seriá bon de lei cavar e estudiar tornarmai.    
2. L’estrategia literària mistralenca es dobla, provençala e francesa. Caup dins l’istòria literària dei país d’òc, en Provença bèla promièra, mai s’espandís pron lèu, e largament, sus l’ensems dei territòris de la lenga d’òc. Amb aquò, la lectura francesa de Mirèio marquèt grandament aquela reconoissença, e Mistral es un dei promiers escriveires d’oc qu’aguèsse trobat un resson a París. Assajarem de veire d’un biais mai agut leis anterioritats e posteritats mistralencas, dins la produccion d’òc en ela meteissa, tant coma lei ressons qu’aquela òbra a pogut congrear dins leis letras francesas coma dins lei literaturas « perifericas », sens oblidar, segur, Catalonha.    
3. La recepcion critica de l’òbra mistralenca es importanta. Ne caudriá far mai amplament l’istòria, ne mesurar l’ancoratge dins la critica dau sègle XIX fins a nòstre temps, n’evaluar la portada sociala sus l’imatge de l’òbra, e, en delai, sus aquela de Provènça. Dins una autra amira, seriá necite d’estudiar lei contenguts e lei formas deis assags critics consagrats a Mistral, sens oblidar la personalitat deis assagistas, coma la plaça que donan a aquela òbra dins son camp de recèrca.    
4. La constitucion de l’òbra mistralenca tresvira lo païsatge literari d’òc, mai tanben la lenga e sei diversei representacions. L’espelison d’aquela òbra vai cotria, en aquò de Mistral e de seis amics felibres, de la construccion d’una expression a l’autor de la literatura que la vòlon instituir. Aquela lenga, que la posteritat reconeis coma mistralenca, trobèt en literatura una astrada particulara. Dins la construccion de l’òbra en se, coma dins son espandiment, nos pausarem de questions sus leis elements que constituisson aquela lenga, sus lei marcas literàrias que vòl dessenhar, sus son origina e sei fondamentas, sus son inscripcion fin finala dins una realitat e una representacion qu’apartenon au sègle XIX.

Comitat Scientific 

Joan-Ives Casanòva (Pau), Katy Bernard (Bordèu), Guiu Latry (Bordèu), Felip Gardy (Montpelhier), Joèla Ginestet (Tolosa), Joan-Francés Courouau (Tolosa), Patric Sauzet (Tolosa), Francés Pic (Tolosa), Felip Martel (Montpelhier), Maria-Joana Verny (Montpelhier), Romieg Gasiglia (Niça)