Explorar los documents (506 total)

Carles Martel e Lou vouèla e l’anèl per Antoine Roux

Roux, Antoine (1842-1915)

Dos poèmas en occitan (jos-dialècte montpelhierenc) del felibre Andriu Roux (1842-1915), de Lunèl, destinats al conors tercenal de la Revista de las lengas romanicas. Lo primièr, Carles Martèl, retraça, al travèrs de la vision nacionalista idealizada del temps, l'epopèia del captal franc Carles Martèl (688-741) apuèi l'arrèst de la progression de las armadas omeiadas en 732. Es tot entremalhat de prepaus que gaitarén uèi coma racistas. Lo second, La vouèla e l'anèl, es la revirada occitana d'una òbra del poèta roman Vasile Alecsandri (1821-1890), artisan de la renaissena literària romana emai pròche del Felibrige.

La Flour d’amour de Christian de Villeneuve-Esclapon

Villeneuve-Esclapon, Christian de (1852-1931)

Poèma de dotze estròfas en occitan provenal seguit de la revirada francesa en pròsa, per lo marqués Crestian de Villeneuve-Esclapon (1852-1931), felibre, deputat de Corsega e cap d'Estat major de las armadas carlistas d'Espanha.

Marius de Victor Lieutaud

Lieutaud, Victor (1844-1926)

Poèma epic en occitan provençal de Victòr Lieutaud (1844-1926) d'Apt, propausant una vision idealizada de la batèsta d'Ais en 102 av. JC, que vegèt lo cònsol roman Caïus Marius espotir los Teutons mai los Ambrons pervinguts fins a Provença. L'oposicion entre lo nòrd germanic, barbare e violent, e lo Mieijorn latin rafinat es ben-de-verai de religar amb la germanofobia ambienta del temps, consequéncia dels escacs franceses pendent la guèrra de 1870 emai de l'esperit de revenge que se'n seguiguèt.

La Cour d’Amour d'Estève Gleizos

Gleizos, Estève (1835-1892)

Aquel tèxte es una evocacion poetica del debanament d'una cort d'amor. Es l'òbra del poèta erautés Estève Gleisas, d'Asilhanet, au bòrd de Menèrba. La cort d'amor es un element important de l'univèrs dels trobadors occitans de l'Atge Mejan, qu'a difusat jusc al maine d'Òil. Èl s'agís d'un simulacre de procès au cors del qual las dònas jutjan los comportaments dels chivalièrs, per fin de saber si se son o non condusits segond las règlas de la fin'amor tal coma las definiguèron los trobadors occitans. De contèstas vertadièras sul "drech" amorós ligat ad aquel còdi se fan, a façon de plaidariás juridicas dins un procès.
Dins aquel tèxte, de personages tal que lo trobador tolosan Pèire Vidal (1175-ap.1205) o Berenguèr de Palou (sègle XII), d'Elna en Rossilhon, primièr trobador catalan conegut, son per exemple citats.
Lo felibrige, al sègle XIX, tesicós de renosar amb una practica literària occitana apasturada del prestigi dels trobadors - que tornan alavetz descobrir - a restablit las cors d'amor, a l'ocasion de las felibradas, las fèstas felibrencas.

Petrarco is Alsacien-Lorrain

Aquel tèxte, anonim, es una version poetica de la vida de Pétrarque (1304-1374), poèta italian de l'Edat Mejana que son òbra es marcada per l'importància del sentiment d'unitat italiana. Lo tèxte compren tanben d'adaptacions de vèrses del poèta italian en occitan.

L'autor utiliza la tematica de l'unitat italiana desvolopada per Pétrarque per la transpausar a la França qu'aviá perdut l'Alsàcia e la Lorena qualques temps abans la redaccion del tèxte (lo tèxte es pas datat).

La Poù de Pierre de Jicon

Jicon, Pierre de

Aquel tèxte conta lo rencontre entre Jean Lafare, personatge convalescent d'un mal que l'aviá tustat l'estiu precedent e Mèstre Vincent que li indica de precèptes de vidas que lo podrián garir de sos mals.
La prescripcion de Mèstre Vincent consistís en una vida simpla e onèsta basada sus l'amor de Dieu, de sa Patria e del Felibritge e sus una probitat permanenta, de tal biais qu'auriá pas a aver paur de la mòrt.

Belaud de La Belaudiero de Marius Bourrelly

Bourrelly, Marius (1820-1896)

Aquel tèxte es una version poetica de la vida de Louis Bellaud de la Bellaudière (1533?-1588) redigida per Marius Bourelly (1820-1896) dins l'encastre del concors filologic e literària de la Revue des langues romanes.

Lo tèxte es construch en sieis grandas partidas, dempuèi la naissença de Louis Bellaud fins al jutjament de sa vida e de son òbra que susven aprèp sa mòrt.

Louis Bellaud es un poèta provençal mai que mai conegut per aver passat dètz-e-nòu meses en preson per des rasons dobtosas e durant los quals compausèt son primièr recuèlh de sonets, « Obros et Rimos », celèbre per son erotisme bastit sus la basa d'originalas metafòras culinàrias.
Aquel recuèlh publicat aprèp sa mòrt coneisserà una popularitat importanta jos lo règne efemèr de Charles de Casaulx, ligor catolic qu'aviá pres lo contraròtle de la vila de Marselha entre 1591 e 1596.

Lou rétour d'un estudian de Charles Coste

Coste, Charles (1830-1887)

Lo felibre montpelherenc Carles Coste (1830-1887) liura dens aquel poèma en occitan lengadocian del virat de Montpelhièr un constat amar dels progrèsses del scientisme emai de la recuolada de la fe crestiana en son temps. Lo constat es fach a travèrs lo retorn al país del filhs, partit faire d'estudis a París ont'a renegat la religion de sos paires per ne pas mai creire qu'en la sciéncia.

Uno Félibrejade ou le gai savoir à Toulon du Docteur Monier

Monier

Article del D^r Monier, felibre tolonés, redigit en occitan (provençal marin) a prepaus d'una amassada de felibres a l'entorn de Frederic Mistral, en febrièr de 1881 a Tolon.

Countémplaetioun dé Mille su séptanto-ciu de Marius Mille

Mille, Marius (18..-1...)

Conegut mai que mai pr'aquela òbra en occitan provençal (varianta rodanenca), lo felibre Marius Mille celèbra dins aquel poèma los evenements de l'annada 1875, en particular lo concors literari de la Societat per l'estudi de las lengas romanicas organizat en març.