Explorar los documents (15456 total)

vignette_PAGAI.jpg
Compagnie Montanaro

PRESENTACION

Baltazar Montanaro e Simon Drouhin son dos electrons liures que son visceralament engatjats dina la creacion de novèlas musicas d'inspiracions tradicionalas, alargant lor cèrca a la question del nòstre rapòrt a la dança. 

Lor musica, qualificada d'inclassabla, se presenta coma un laboratòri d'experimentacions : a partir de melodias que s'inspiran de la tradicion occitana e interpretadas per Baltazar al violon bariton, explòran a eles dos los aspèctes electrics e acostics de l'instrument, tot en los confrontant a la particion electronica compausada per Simon a las maquinas. 

Amb aquel set de MUSICA ELECTRICA OCCITANA, plenament ancorat dins lo monde actual, plaçan lo public al còr dels espacis sonòrs novèls e distillan a lor entorn, una fèbre aventurosa e contagiosa de generositat !  

Lo Duò - « Pagaï» es lo besson del solo, son miralh, una luta contra las idèas qu'escurisson e necessitan d'èsser mai d'un. Per qué los «mantuns» sián infinits, es dins la reflexion de Baltazar Montanaro-Nagy d'assistir la musica per ordinator, per que se crèen d'oportunitats novèlas fins a las limitas de l'imaginacion sola. Aquel trabalh serà fait en collaboracion amb Simon Drouhin, per sa coneissenças de las raices, de la tèrra e la practica de las musicas electronicas. Lo violon bariton es al centre de l'atencion musicala amv Baltazar Montanaro-Nagy coma instrumentista principal e Simon Drouhin dins lo ròtle d'un alquimista experimentaire. Trabalharàn ensemble a partir de la meteissa sorsa sonòra qu'es lo violon bariton tan coma de sons recoltats dins lor environament. La partida « Amours» solo es una cèrca de l'intime, es pr'aquò que lo «combat» se mena sol amb l'instrument. Lo violon bariton es utilizat per sa paleta sonòra completa e sa capacitat a tradusir per rason de son timbre, un discors personal entre-mesclats de silencis e de partidas jogadas. 

LO RAPÒRT A LA MUSICA DE DANÇAR – Aquela exploracion es tanben lo punt de despart d'un questionament sul nòstre rapòrt a la musica, dins un monde en constanta evolucion, qu'ofrís uèi, un larg panèl de ressorsas de creacion sonòra. Es la confrontacion de las musicas de dançar dins lo lor sens lo mai grand, que sián tradicionalas o mai actualas, coma la musica electronica. En confrontant lo violon als ordinators, lo duò sortís la musica tradicionala de sa presentacion abituala, la propulsa vèrs una musica en ligam amb lo monde actual e ensaja de li redonar una plaça alprèp d'un public novèl. S'agís de convidar de publics que venon de las musicas tradicionalas e de las musicas actualas dins un univèrs permetent una apropriacion e mai un afranquiment dels còdis pre-establits. 

Lo rapòrt al public – Tradicionalament, e es totjorn largament lo cas, lo public es installat fàcia a la scèna, çò que l'inscriu dins un ròtle sustot passiu. Pagaï, s'inspirant dels còdis de la musica electronica, ensaja de rompre amb aquela distància. Posicionats al centre dels dançaires, los artistas ofrisson una disposicion susprenenta que permet de dessacralizar lo rapòrt scèna/public. Aquela proximitat, ligada a un dispositiu sonòr qu'enròda lo public permetrà an aquel darrièr de poder plenament sentir la dinamica de la musica e sas impulsions. Aital, al còr d'un espaci comun, los escambis entre los artistas e lo public son facilitats, e la circulacion de las energias produsidas per cadun dona una compreneson tota autra de la musica tant del punt de vista dels musicians coma dels dançaires. 

Aquel projècte s'adreça a las musicas actualas e sabentas, sens oblidar la scèna tradicionala per qué l'energia de la dança es una sorsa d'inspiracion solida. S'inscriu dins la dralha de l'evolucion de la musica tradicionala qu'Euròpa n'es ara la breçòla. 

EQUIPA ARTISTICA

Baltazar Montanaro (violon baryton)
Simon Drouhin (ordinators)

FICHA TECNICA

Telecargar la ficha AQUÍ 

CONTACTE DIFUSION


Difusion : Louise Migné Booking Cie Baltazar Montanaro Tel : +33 (0)7 83 56 65 11
Produccion : Anastasie Betron Administration / Production Tel : +33 (0)6 52 70 74 13
Site internet : https://compagnie-montanaro.com/
vignette_58780.jpg
Lafont, Robert
À l’intention de tous, les portraits critiques de trois « sauveurs » accusés d’avoir bâti leur gloire sur l’abandon de la France : Pétain, de Gaulle, Mitterrand. En contrepoint, et par l’un de ses principaux acteurs, l’histoire récente d’une revendication occitane aujourd’hui confrontée aux échéances de la mondialisation et d’une Europe en crise.
vignette_58779.jpg
Auteurs en scéne, N° 5

Robert Lafont, né à Nîmes en 1923, occupe une place prépondérante dans le champ de la culture occitane depuis un demi-siècle. Universitaire, chercheur, linguiste, historien, économiste, penseur du mouvement occitan, romancier, essayiste et poète, Robert Lafont est aussi l’auteur de vingt et une pièces dont dix-sept éditées, qui témoignent qu’il fut un précurseur dans ce domaine également. Ce numéro présente une bibliographie théâtrale détaillée, ainsi que deux pièces dans leur version occitane intégrale avec traduction française de l’auteur : Gertrud ou la mort du théâtre, texte à travers lequel Robert Lafont exprime sa perte de confiance dans la portée sociale du théâtre – l’impossible théâtre – et La révolte des Cascavèus, pièce bilingue et militante du répertoire occitan, qui retrace une page d’histoire sur le centralisme français et sur la collaboration de classe. Dramaturge, historien, citoyen, Robert Lafont écrit en conscience. Les diverses analyses présentées ici tentent de situer la place de la production théâtrale dans son œuvre multiple.
vignette_58778.jpg
Lafont, Robert
L'òbra literària de Robèrt Lafont procedís de scènas primitivas de l'enfança. Nos porgís d'en primièr un univèrs paupable, que se manja, se tasta, s'escota. Aquel escrivan, sovent presentat coma cerebral, es abans tot sensitiu e sensual, concret qu'estona, coma o son pauc d'autors, occitans ou pas. Son escritura es una creacion d'objèctes en relèu, manjadisses, que lor òlga s'escapa del papièr.
vignette_58777.jpg
Lafont, Robert
Lo primièr libre publicat de Robèrt Lafont es un recuèlh de poèmas : Paraulas au vièlh silenci. Sèm en 1946, el a 23 ans. Aquò's per la poesia qu'inaugura una òbra literària, scientifica e politica que comptarà mai de 110 libres. Robèrt Lafont es d'en primièr un poèta e aquò's per la poesia qu'intra en escritura.
vignette_LGO-20220914.jpg
Enric Maquet, musician - Tè Vé Òc
Carteyrade, Marc. Metteur en scène ou réalisateur
Queyrel, Claudi. Metteur en scène ou réalisateur
Gròs, Lisa. Metteur en scène ou réalisateur

Emission del 14 de setembre de 2022

Enric Maquet

Faretz coneissença amb un musician de tria en escotant aquel reportatge sus Enric Maquet. Dempuèi d'annadas trabalha dins lo pais d'Arles que l'aculhiguèt e sa creacion es rica. A mantuna còrda a son arc de segur e vos en parla aquí en respondent ai questions de Viviano Roux que fa partida de TèVéÒc mas que participèt a d'estagis o de coralas amb Enric e sa còla. Auretz de ligams per escotar sa musica en linha. Bona escota !

[resumit de Tè Vé Òc]

vignette_LGO-20220921.jpg
Lo Museon arlaten, Partida 2 - Tè Vé Òc
Lapierre, Patrick. Metteur en scène ou réalisateur
Lapierre, Michèle. Metteur en scène ou réalisateur
Emission del 21 de setembre de 2022
Segonda partida de la visita dau Museon Arlaten, un reportatge de Miquela e Patric Lapierre.
Dintrarètz aquí dins de membres dau Museon onte podrètz descubrir lei personatges de l'epòca de Mistral. La visita guidada en provençau es fòrça rica. La guida vos parlarà dei costumes, dei biais de viure, dei tradicions. I a dins lo Museon de tresaurs, de mistèris desvelats, e podrètz anar puèi descubrir tot aquò dins lo detalh en Arles.

[resumit de Tè Vé Òc]

Lo Museon Arlaten, Partida 1

vignette_58773.jpg
Romain Baudoin
Membre fondateur et vielleux du groupe Artús, Romain Baudoin (Feiz Noz Moc’h, Bal Brut, OURS, Atavi…) fait l’acquisition en 2016 d’une vielle à roue traditionnelle acoustique, fabriquée en 1930 à Jenzat dans l’Allier, par un luthier renommé : Pimpard Cousin. Elle offre une qualité de jeu incroyable et un son plein, caractéristique des vielles anciennes. Son apparente simplicité lui semble être à l’opposé des codes de la vielle « moderne » alors qu’elle en est le point de départ. Cette réflexion l’habite : peut-on développer une autre forme de jeu contemporain sur cet instrument, à contre courant des pratiques actuelles ?

En parallèle de cette recherche, il travaille sur « l’origine » de la pratique viellistique dans les Landes de Gascogne, ayant accès à de nombreux documents écrits et sonores, via des collectes issues de la Mission Landes du Musée des Arts et Traditions Populaires, initiée en 1965 par deux ethnomusicologues françaises, Claudie Marcel Dubois et Marie Marguerite Pichonnet Andral, responsables de la phonothèque et du laboratoire d’ethnomusicologie du musée (aujourd’hui MUCEM).

Le projet Arrehar (recommencer) était né, ainsi qu’un 3ème album solo en mars 2022, enregistré en prise directe et illustré par un film tourné à l’Ecomusée de Marquèze à Sabres…

« Il y a dans ces collectages une manière d’appréhender la musique qui m’intéresse car elle n’est pas calquée sur la musique de masse actuelle trop souvent tempérée, binaire, formatée et tonale. Ce sont ces sources que je vous présente ici très partiellement, non plus comme de simples objets d’étude, mais comme œuvres d’art à part entière. J’ai souhaité ne pas les modifier. Je les ai conservées telles que je les ai découvertes, bruissantes de rugosités, d’imperfections, mais aussi intègres et d’une beauté que je qualifierais d’intrinsèque. En les accueillant au sein de mon propre matériau sonore, je les laisse s’exprimer, je les accompagne, je dialogue avec elles et j’essaie, à ma mesure, de les incarner afin qu’elles accueillent, à leur tour, ma musique dans leur propre matériau sonore. » R. Baudoin

Romain Baudoin : vielle à roue, tambourins à cordes, harmonica, grelots, podorythmie, magnéto cassette
Benjamin Rouyer : sonorisation scène
Thierry Moinet : scénographie
vignette_58772.jpg
Yzac, Adelina
Recuelh de poèmas d'Adelina Yzac.

I a aquel lanç de la lenga e aquí lo poèma que pareis: mocandier, migrós, sansier, lengut, cavilhós… òc, la lenga e la paraula racan bric e rebecan. Assajar de lor far far chos? Tant val voler far cantar un calhau!
vignette_58771.jpg
Vergés Bartau, Frédéric
Inventari des mots e des expressions dera lengua pròpria d'Aran

Ua òbra que conten mès de 45 000 entrades en tot amassar eth camp semantic mès espandit possible, e que presente mots d’emplec locau, mots d’emplec generau, mots de d’auti còps desbrembats.
sus 1546