Explorar los documents (15456 total)

"L’EAU MATE" de Bernat Manciet

Un òme enjaurat, angoissat, que fugís e cèrca a se fondre dins una natura ostila mas de còps, amiga... Mas qui, o qué, perseguís aqueste òme ? Un dangièr inconegut, un enemic, el-meteis ? Pas cap de responsa, pas cap d'explicacion. L'autor-narrator marcha, jorn e nuèit, dins una errança meditativa e se daissa pauc a cha pauc assimilar. Deven èura, sa pèl se fa sabla, lo ser l'escafa. Se met a bramar. Al mitan d'una natura sobeirana e luxurianta, acaba per se fondre fins a devenir una sòrta d'èsser vegetala. 

Benlèu, simplament una parabòla sus l'existéncia umana. E l'ecritura sublima de Bernat Manciet, formidablament mestrejada. 

"L’EAU MATE" de Bernat Manciet

Un òme enjaurat, angoissat, que fugís e cèrca a se fondre dins una natura ostila mas de còps, amiga... Mas qui, o qué, perseguís aqueste òme ? Un dangièr inconegut, un enemic, el-meteis ? Pas cap de responsa, pas cap d'explicacion. L'autor-narrator marcha, jorn e nuèit, dins una errança meditativa e se daissa pauc a cha pauc assimilar. Deven èura, sa pèl se fa sabla, lo ser l'escafa. Se met a bramar. Al mitan d'una natura sobeirana e luxurianta, acaba per se fondre fins a devenir una sòrta d'èsser vegetala. 

Benlèu, simplament una parabòla sus l'existéncia umana. E l'ecritura sublima de Bernat Manciet, formidablament mestrejada. 

L'espectacle dona a ausir e a veire la poesia de Manciet mercés a quatre lengatges : votz, musica, pintura e lum. Un òme-siloeta camina dins l'univèrs pictural e sonòre creat per Adrien Demont e Serge Korjanevski, univèrs de selva, de vent, de pluèja, d'aiga, de boissons, de pases, de menaça e de fugida, guidat per la memòria de son errança passada, percorrent aital interiorament, al fial del raconte, los contorns de son existéncia. 

La belle folie es una celebracion cantada de l'amors, inventat al sègle XII pels trobadors. Rejonh un monde poetic estench dempuèi dètz sègles. E coma la Canso medievala, pren sa sorsa dins la poesia  d'amor, lo trobar, union del triptic «amor, cant e poesia». Sièis tablèus tematics de l'art dels trobadors meton en evidéncia, a travèrs trobars (poèmas), vidas (biografia) e razos (comentaris) los fondaments essencials de la fin'amor. 

Sus scèna, demest los musicians, un contaire e narrator incarna successivament los trobadors e los trobairitz evocats dins las sièis diferents tablèus Guilhèm IX d'Aquitània, Arnaut Daniel, la Comtessa de Die, una trobairitz anonima, Rigaut de Barbezieux, Peire Vidal, Jaufre Rudel, Bernart de Ventadorn, Raimbaut d'Aurenga. Los contes e las narracions dels poèmas e de vidas son en francés mentre que la màger part dels poèmas de trobadors (trobar) mes en musica per Denis Bosse son cantats en occitan. 

L'òbra evoluís entre leugieretat e secret, entre trobar clus e trobar leu, entre lo ligam amorós e son impossibilitat. Es rebats e ressons contemporanèus. Aquela celebracion cantada conduit pauc a cha pauc vèrs la folia mistica que la jòia d'amor pòt provocar. La desrason, lo renversament del monde, lo bel e gai saber, « la flor invèrsa» de Raimbaut d'Aurenga, a la quala sola la bèla folia d'amor permet d'accedir. 

Mas « La Belle folie» evòca tanben, en filigrana, lo drame d'una trencadura salvatge, l'una de las mai grandas barbariás de l'occident crestian : la crozada dels albigeses. Lo murtre del cant d'amor, la desaparicion del trobar per las armas. La disparicion d'una lenga : « Soi en granda pena, pòdi pas pus escriure, ma tristessa e ma dolor de veire lo monde tresvirat... Cadun pensa triomfar de sos egals en dreits e matar los autres e se, sens rason e sens dreit.»

Aital l'òbra clama la resurreccion del cant d'amor dempuèi sa naissença fins a sa disparicion brutala. Cèrca « çò que l'uman desira lo mai », travèrsa natura, sasons, lums, e «l'odor de l'èrba florida», seguit los aucèls messatgièrs « e son còrs es tan gai que los aucèls se ne regaudisson dins la sèga» contempla la beutat dels corses, de la nuditat « La cresi tornar veire nuda, aital coma l'ai ja vista», aima d'un amor misteriós, sens cap de rason, demotivat, present, que canta d'existir, e que lo còr n'es prisonièr : «Amorós soi e amorós serai », desira tocar, estrénher, desira la nuèit « e que mieu siá amor coma que ne siá gaudissent  gaudissi», trantalha entre «Joi» e « Sofrirs », entre extasi e nonrés, opausats inseparables, « sofrir fait mantun amoroses en jòia» s'afòla dels dangièrs de l'amor, traïsons, rivals, maldisenças, jalosias «me soi cambiat en gelós ieu-meteis ». 

Sèti social – 7 rue Pierre Corneille – 69006 Lyon / adl.consultant@wanadoo.fr