Explorar los documents (4496 total)
Roqueta, Ives
Que seguim un poèta qui n’a pas jamei met de contar, de liurar cronicas, hèitas qui pòden semblar brigalhas d’umanitat, indignas de la creacion poëtica. Com si n’èra mestièr que de laudar eròis e dius.
Dens los sons tèxtes, la lenga ne demora pas abracada, redusida a subtantius esparrisclats, crestada de la soa hòrça verbau, per hrèita de raconte o desbremb de sintaxa.
Que s’i veden causas, objècts qui semblan los mei simples, taula, cotèth o bigòs. Los mots que vaden atau talhucs d’existéncias, espiars de cap a vitas ordinàrias, shens cap de miserabilisme totun.
Menudalhas essenciaus on lo poèta gausa parlar deu “paure monde”, shens vergonha, tau com ved. Tèxtes qui tòcan a tot çò d’uman, au corau de l’existéncia. Dab ua lenga non pas prauba, mes mestrejada, shens patòs, dab mots qui semblan seguir un briu naturau. Com lo haur qui truca lo hiu de la dalha.
Pr’amor, com o ditz aulhors, “las paraulas se daissan menar al masel”. La soa lenga que’s basteish com miralh deu païsatge, harguat peu tribalh de las mans, que’s tuma au passat e que torna, capborruda, de cap aus omis e a las hemnas de cada dia. Dab un son de votz qui pòrta atencion a la hilha inocenta com au notari hastiau, au qui pèla lo pòrc com au sent. Un poèta qui sap contar, com pòcs lo saben har, la praubetat deu pèc e la soa beutat. L’omi, dab l’ajuda de Diu, qu’ei ací pèira clavèra.
Ua escritura qui crida tanben la beutat de la lenga e qui’s clama a Diu, non pas lo tot poderós, mes l’amorós. Mentre l’escrivan qui vòu anar au pòple e qui desespèra de’u non pas arcuélher a casa soa e’s tròba atau profèta shens seguici.
Despuish los prumèrs tèxtes publicats, despuish Lo mal de la tèrra o L’escriveire public, dinc a L’ordinari del monde o Lemosin’s blues, que sentim tostemps lo medish estacament pregon au talhèr poëtic, shens nat estanc.
Dens ua quista capborruda de paraulas, shens estar solide de trobar las tostemps, dilhèu. Mes, com o ditz Roqueta, “la fam, sola, noirís”. Qu’ei aquerò, lo tribalh deu poèta, un dia après l’aute.
Sonque escríver, tà poder víver. En lenga occitana, tà sauvar la, e sauvà’s.
Joan Eygun
Dens los sons tèxtes, la lenga ne demora pas abracada, redusida a subtantius esparrisclats, crestada de la soa hòrça verbau, per hrèita de raconte o desbremb de sintaxa.
Que s’i veden causas, objècts qui semblan los mei simples, taula, cotèth o bigòs. Los mots que vaden atau talhucs d’existéncias, espiars de cap a vitas ordinàrias, shens cap de miserabilisme totun.
Menudalhas essenciaus on lo poèta gausa parlar deu “paure monde”, shens vergonha, tau com ved. Tèxtes qui tòcan a tot çò d’uman, au corau de l’existéncia. Dab ua lenga non pas prauba, mes mestrejada, shens patòs, dab mots qui semblan seguir un briu naturau. Com lo haur qui truca lo hiu de la dalha.
Pr’amor, com o ditz aulhors, “las paraulas se daissan menar al masel”. La soa lenga que’s basteish com miralh deu païsatge, harguat peu tribalh de las mans, que’s tuma au passat e que torna, capborruda, de cap aus omis e a las hemnas de cada dia. Dab un son de votz qui pòrta atencion a la hilha inocenta com au notari hastiau, au qui pèla lo pòrc com au sent. Un poèta qui sap contar, com pòcs lo saben har, la praubetat deu pèc e la soa beutat. L’omi, dab l’ajuda de Diu, qu’ei ací pèira clavèra.
Ua escritura qui crida tanben la beutat de la lenga e qui’s clama a Diu, non pas lo tot poderós, mes l’amorós. Mentre l’escrivan qui vòu anar au pòple e qui desespèra de’u non pas arcuélher a casa soa e’s tròba atau profèta shens seguici.
Despuish los prumèrs tèxtes publicats, despuish Lo mal de la tèrra o L’escriveire public, dinc a L’ordinari del monde o Lemosin’s blues, que sentim tostemps lo medish estacament pregon au talhèr poëtic, shens nat estanc.
Dens ua quista capborruda de paraulas, shens estar solide de trobar las tostemps, dilhèu. Mes, com o ditz Roqueta, “la fam, sola, noirís”. Qu’ei aquerò, lo tribalh deu poèta, un dia après l’aute.
Sonque escríver, tà poder víver. En lenga occitana, tà sauvar la, e sauvà’s.
Joan Eygun
Wells, Herbert George
Beziat, Pèire. Trad.
Beziat, Pèire. Trad.
Qual es aquel estrangièr que se ven albergar a l’abitarèla del vilatge en plen ivèrn ? Per èsser original, es un original, que jamai quita pas la cambra e fa venir tota una parabastada de fiòlas e de botelhons. Lo sospièch ganha tota la comuna e las bartavèlas mosisson pas. Mas darrèr sos vestits un pauc fantasieroses, s’amaga un grand scientific que son invisibilitat lo va menar dins una aventura que s’èra pas imaginada a la debuta. Un roman risolièr e tragic a l’encòp ; e profetic tanben que pausa la question d’actualitat : per nòstre bonur, podèm far çò que volèm de nòstre còrs, ara que las tecnicas son a nòstra man ? H.G. Wells i respond a sa manièra dins aquel roman publicat en 1897.
Revirada occitana de Pèire Beziat
Revirada occitana de Pèire Beziat
Doyle, Arthur Conan
Beziat, Peire. Trad.
Beziat, Peire. Trad.
Qual coneis pas Sherlock Holmes ? Val pas mai la pena de lo presentar. Lo personatge de ficcion, tant es vengut la referéncia dels detectius en lucha contra lo crime, que d’unes pensan qu’a vertadièrament viscut. Las Memòrias son la seguida de sas Aventuras contadas per son amic, lo brave Dr Watson. Aquelas 12 novèlas foguèron publicadas dins lo jornal The Strand Magazine entre 1892 e 1893.
Se tracha de : Luna d’Argent, La Bóstia de carton, La Cara jauna, Lo Comís del burèu de cambi, Lo Gloria Scott, Lo Ritual dels Musgraves, Los gròsses Mainatgièrs de Reigate, L’Òme encrocat, Lo Pacient a domicili, L’Interprèta grèc, Lo Tractat naval e Lo bèl darrièr Problèma.
Revirada occitana de Pèire Beziat
Se tracha de : Luna d’Argent, La Bóstia de carton, La Cara jauna, Lo Comís del burèu de cambi, Lo Gloria Scott, Lo Ritual dels Musgraves, Los gròsses Mainatgièrs de Reigate, L’Òme encrocat, Lo Pacient a domicili, L’Interprèta grèc, Lo Tractat naval e Lo bèl darrièr Problèma.
Revirada occitana de Pèire Beziat
APRENE
Dins l'encastre del Prèmi literari Calandreta, l'establiment superior de formacion APRENE prepausa per tota l'annada escolara 2024-2025, en associacion amb lo CIRDÒC - Institut occitan de cultura, un cicle de formacion pels ensenhaires consacrat a la literatura de joinesa, e en particular a la creacion d'espleches per perlongar en classa los obratges legits dins l'encastre de la participacion al Prèmi.
Per aquel cicle de 2025, son las tecnicas de l'adaptacion audiovisuala que seràn mesas a l'onor amb la realizacion d'un filme d'animacion en stop motion, talhièr que se pòt tornar faire en classa e que foguèt desvolopat per Eric Lhéritier.
Formacion immersiva en occitan, dobèrta a totes los professionals de l'ensenhament, als bibliotecaris e actors del libre e de la lectura.
Al CIRDÒC - Institut occitan de cultura, sit de Besièrs
De 9h a 16h30
Informacions e inscripcions : formacions [a] aprene.org
Per aquel cicle de 2025, son las tecnicas de l'adaptacion audiovisuala que seràn mesas a l'onor amb la realizacion d'un filme d'animacion en stop motion, talhièr que se pòt tornar faire en classa e que foguèt desvolopat per Eric Lhéritier.
Formacion immersiva en occitan, dobèrta a totes los professionals de l'ensenhament, als bibliotecaris e actors del libre e de la lectura.
Al CIRDÒC - Institut occitan de cultura, sit de Besièrs
De 9h a 16h30
Primièr talhièr lo dimècres 16/10/2024 : adaptacion tècte/lenga amb Florian Vernet ; mesa en votz amb Ives Durand
Segond talhièr lo dimècres 20/11/2024 : ambiant sonòr e musical amb Laurent Cavalié
Tresen talhièr los 29 e 30/01/2025 : rodatge en stop motion amb Eric Lhéritier
Informacions e inscripcions : formacions [a] aprene.org
Prévôt, Martine
Carnet de visite de l’Abbaye Saint Michel de Gaillac (section vigne et vin) réalisé par Martine Prévôt et les éditions Édite-moi.
Recueil de témoignages sur la culture et l’exploitation de la vigne dans le gaillacois, la vinification et la tonnelerie.
Petit précis de vocabulaire occitan-français sur ces thèmes et particulièrement sur l’outillage à main, illustrations à l’appui.
Quatrième de couverture
"Ce carnet vous guidera au coeur du musée de la vigne et du vin de l’Abbaye Saint Michel de Gaillac pour un voyage dans le temps, il y a un siècle au plus et dans notre région où on parlait l'occitan.
Tous les objets, les outils du monde viticole sont à nouveau « pris en main » et les gestes d'autrefois s'accomplissent au rythme des saisons, naturellement. Les mots de la vigne et du vin apparaissent avec leur délicieuse précision : des hommes de terrain se souviennent et décrivent en « patois » les travaux de chaque jour.
Ainsi, ce compagnon de visite vous est proposé par de jeunes Gaillacois et leur enseignante qui ont découvert des outils, rencontré des témoins, collecté les mots qui reflètent des émotions et des efforts."
Recueil de témoignages sur la culture et l’exploitation de la vigne dans le gaillacois, la vinification et la tonnelerie.
Petit précis de vocabulaire occitan-français sur ces thèmes et particulièrement sur l’outillage à main, illustrations à l’appui.
Quatrième de couverture
"Ce carnet vous guidera au coeur du musée de la vigne et du vin de l’Abbaye Saint Michel de Gaillac pour un voyage dans le temps, il y a un siècle au plus et dans notre région où on parlait l'occitan.
Tous les objets, les outils du monde viticole sont à nouveau « pris en main » et les gestes d'autrefois s'accomplissent au rythme des saisons, naturellement. Les mots de la vigne et du vin apparaissent avec leur délicieuse précision : des hommes de terrain se souviennent et décrivent en « patois » les travaux de chaque jour.
Ainsi, ce compagnon de visite vous est proposé par de jeunes Gaillacois et leur enseignante qui ont découvert des outils, rencontré des témoins, collecté les mots qui reflètent des émotions et des efforts."
PRESENTACION
Es possible que los vòstres uèlhs vos fagan "farfantèla" après aver escotat aqueles contes, qu'aparescan dins un canton del vòstre esperit creaturas estonantas e oblidadas.
Vos caldrà pas vos inquietar mas aculhir amb delicatessa e benevolença aqueles pichons èssers plan aclapats dins nòstres imaginaris. Daissam un momenton sorgir la magia dins las nòstras modèstas existéncias : fadas, fadets, fadetas, fadarèlas, bèstias que parlan o simples umans, mascans o ravis... Daissam-los nos rendre la vida mai pivelanta encara ! Se los uèlhs nos fan farfantèla, es que las nòstras illusions s'animan.
al mens que siá aquela petita flama que s'es s'es reviudada al contacte de la fantasiá e de la gràcia d'un momenton partejat. Fisèla a son biais de faire, la contaira es anada posar d'istòrias dins lo repertòri infinit dels contes populars. De contes qu'ela se plait a reïnterpretar dins una lenga simpla e saborosa : un francés assasonat d'occitan. Una lenga poetica e truculenta que convòca d'imatges que contunhan a dançar dabans los uèlhs quand es acabat !
Vos caldrà pas vos inquietar mas aculhir amb delicatessa e benevolença aqueles pichons èssers plan aclapats dins nòstres imaginaris. Daissam un momenton sorgir la magia dins las nòstras modèstas existéncias : fadas, fadets, fadetas, fadarèlas, bèstias que parlan o simples umans, mascans o ravis... Daissam-los nos rendre la vida mai pivelanta encara ! Se los uèlhs nos fan farfantèla, es que las nòstras illusions s'animan.
al mens que siá aquela petita flama que s'es s'es reviudada al contacte de la fantasiá e de la gràcia d'un momenton partejat. Fisèla a son biais de faire, la contaira es anada posar d'istòrias dins lo repertòri infinit dels contes populars. De contes qu'ela se plait a reïnterpretar dins una lenga simpla e saborosa : un francés assasonat d'occitan. Una lenga poetica e truculenta que convòca d'imatges que contunhan a dançar dabans los uèlhs quand es acabat !
FICHA TECNICA
Version tout public a partir de 6 ans (1h10)
Tellier, Solange
Moors, Astrid. Ill.
Moors, Astrid. Ill.
Pichon Lop sembla pas gaires los fraires e la sòrre : lo jorn, sòmia en tot escotar los aucèls e la nuèch, se perd dins las estèlas. L'istòria de Pichon Lop sauprà far somiar los dròlles qu'escotan lor còr.
Dixon, Jacqueline
Niruf, Paul
Niruf, Paul
Peissoneta es una dròlla-peis, es a dire que li agradan fòrça los peisses : se carra de los remirar dins lor mitan, d'escotar o de legir d'istòrias sus de peisses estranhs o de badar davant de pinturas de peisses fabuloses ! Ne vendrà per tant palmidèda ?
Baldet, Franck
Dins la Contea de Nissa au mitan dau sègle 19n, un paure òme sembla tocat per un estranh virus que lo fa delirar. Degun non capisse cen que pòu èstre, e lo misteriós virus s’espandisse dins la populacion fins a un certan mes de junh. Mas rasseguratz-vos, aquò non es qu’un marrit pantais… ò pas…
Loup-garou parking
PRESENTACION
Sa siloeta dreiçada sus sas patas arrièras, a mai de tres mètres de naut. Sas representacions sus las parets e los objèctes, tot indica que l'ors de las baumas es una figura essenciala de la fantasmagoriá de nòstres plan ancians parents del Paleolitic.
Somiam d'aquela tan alunhada epòca a l'origina de la tradicion que considèra l'ors coma l'animal mitic anionciaire de la sortida de l'ivern e dels temps escurs.
De Prats-de-Mollo a la Laponia, de Sent Joan de Lutz a la Siberia, l'ors es la figura sacrificiala del temps ciclic, que permet la victòria de la vida sus la mòrt. Inspirèt la concepcion d'una mariòta giganta, personatge central de la pèça Quilha-te, la nuèit ven ! que fa se crozar cultura tradicionala e dança contemporanèa. En causissent cants occitans que n'adaptam las paraulas al contèxte de l'epòca preïstorica, introdusèm un descalatge dins l'escota de mantun espectator que coneisson pas aquela lenga. I trobaràn pertant una mena de familiaritat. En efièch, nòstres ancessors paleolitics an degut veire evoluir lor lenga pendent los milièrs d'annadas de lors peregrinacions, al ponch que los rencontres amb d'autres grops d'umans devián mens passar per la compreneson dels mots que pel despartiment de la dança, de la musica e dels mites dont l'art parietal poiriá èsser l'expression.
Quilha-te, la nuèit ven ! Es un ritual, que celèbra l'animal dreiçat, tan pròche de l'uman, tan coma lo còsmos e los cicles del temps. còsmos e los cicles del temps. Aquela pèça per l'espaci public s'inscriu dins lo projècte Renàisser animal : un poèma sus nòstras originas, per pensar nòstra fin, la de modèls de societats mortifèras. Es tanben nòstra faiçon d'exprimir lo desir de s'i reïnventar.
FICHA TECNICA
una performança concebuda coma un ritual per l'espaci public
(dança - mariòtas - projeccions video)
Creacion lo 18 de junh de 2024 jos l'arca religant lo cai de Garona a la Garonnette.
Direccion artistica e univèrs plastic : Coralie Lèguevaque
Escritura, particion sonòra e mesa en scèna : Philippe Fauré
Interprèts : Salomé Fauré, Manuela Lombardo, Jean-Loup Gayrard, David Lobera
Cants : L'Agacin de Garoneta dirigit per Læticia Dutech
Projeccions video : Valentin Maron del Collectiu l'Irrésolu
Lutz : la nuèit, fonts led autonòmas
Durada : 30 a 40 minutas