Explorar los documents (4497 total)

Luigi Pirandello (Agrigente 1867 – Roma 1936) es un autor italian, poèta, romancièr. Es subretot conegut per son teatre (Sièis personatges en quista d’autor) mas tanben coma novelista.

Son libre Novelle per un anno ten una plaça centrala dins son òbra. Faguèt l’escomesa d’escriure gaireben un conte per cada jorn de l’annada. Aquelas novèlas dison la realitat de la societat siciliana de son epòca : una societat en buta a de dificultats grandas mas ont l’escriveire fa sovent puntejar un trait umoristic. I trobam una part indirèctament autobiografica amb de racontes inspirats de las malparadas de sa quita vida (foguèt de longa acarat a la malautiá mentala de sa femna e l’entrepresa familiala d’expleitacion de sofre faguèt quincanèla). Mas i a tanben de retraits pastats d’umanitat que tòcan a l’universalitat. Las descripcions son d’una precision remirabla e l’escritura d’una finesa bèla. Aquí un ramelet de contes causits qu’ensaja de balhar una idèa d’aquela votz enfachinanta.

Domenge Commet qu’es comedian, palhassa, empontaire e autor de quauquas pèças de teatre.
Vadut dens las Lanas, de familha landesa de pura soca, de tostemps qu’a banhat dens la soa lenga mairau, lo parlar negue.

Quan Ràdio Cap a Cap que li perpausa d’escríver cronicas entad aquesta, dab estrambòrd qu’aderís ad aqueth projècte.

Aquel recuèlh illustrat de dessenhs de la mina de plomb de Jué (d'aquí sont títol) reclaus doas part : doas gròssas dosenas de cançonetas e un bon desenat de retraches en pròsa. Las Chançonetas de ren (lo diminutiu e la negacion afortisson la volontat de se pas tròp préner al seriós) reprenon amb malícia la fòrma e lo ton de las sansonhas popularas, mas rompon d'un biais radical amb los tèmas e los poncius que se poirián esperar d'una « poesia femenina » (s'aquò existís). Son plenas de marridesa e d'esperit (de marrit esperit), un pauc coma aquelas pastorèlas medievalas ont la bergièra repotega sens sal ni òli lo nòble cavalièr que la corteja, en « patés » de segur. Afortisson clar e net lo drech de las femnas a exprimir lor desir sens bescontorn. Auriam tòrt pasmens de las reduire a lor aspècte provocator. Aquelas cançonetas pòdon èsser tanben cançons d'amor sincèr, e mai formulat dins lo lengatge dels simples.

Los Retrachs fotosensibles, son de pichòts contes borlesques, de retraches fantasioses de creaturas imaginàrias, coma lo cameleon poliglòt que pren l'accent de sos entreparlaires o l'epitafografa que redigís amb virtuositat los mots que s'engravaràn sul cròs dels defuntats. La definicion de son quasèrn de cargas fòrma un embrion d'art poetica que benlèu val tanben per la quita poetessa : « Sensibilitat, concision, poesia, veiquí çò que fau per far queu mestièr. »

Las aventuras d’un grope de musicaires tolosans, entre esper, dificultat materiala e tensions relacionalas, en camin per un concors d’interpretacion de las chançons dels Beatles. Lo prumier roman en occitan de Michel Fraysse, en mena de road movie.

A Tots n° 235

Le desir d’èsser maire, la dificultat de la maternitat, las inquietudas de l’educacion entre proteccion e libertat. Lo destin quotidian d’èsser parent. Lo novèl roman de l’autor de « Delai la mar », « Lo barracon », « Un estiu sus la talvèra », etc…

A Tots n° 234

La sala d’espèra d’una gara es tostemps un luòc estranh ont se crosan mantuns destins. Lo rescontre entre dos èssers a las istòrias personalas diferentas los va menar dins un periple azardós semenat de caòs, de revòltas, de mistèris. Lo prumier roman fantasiós, d’Alan Maury.

A Tots n° 236

Lo secret del licièr, Lo silenci de Samuèl, qu’a montat son talhièr de licièr au retorn d’Auchwitz ; Lo soldat de l’Avent, que tòrna de la guerra de 14-18 ; Lo dançaire de las tèrras nautas, que tòrna dins sa familha per la mòrt de son pair. Tres destins, tres novelas per l’autora de A l’ombra dels cerièisses bèles.

A Tots n° 233

Diga-me, mamot, perqué as una trompa ? E perqué te dison mamot lanut ? E perqué ? E perqué ? E perqué ?

Obrís lo libre drollet, mamot a las responsas de totas las questions.