Explorar los documents (4486 total)

De tout tèms, la Camargo ispirè lis amo li mai sensiblo. Vertadié pouèto di tèms mouderne, Gaël Hemery a pas peca à la règlo. La naturo que ié fai bèu lume, que l'a vist nèisse e que l'envirouno de-longo, l'a fa segui li clavo de la Bèstio dóu Vacarès, enjusqu'i raro de la basso Camargo qu'a traficado dins si mendre recantoun. Enfant de Salin, à travès li sansouiro e li vastour esterlo, s'es esmougu de la bèuta à l'entour, pivela pèr de païsage toujour tremudant souto lou soulèu, la sau e lou vènt, lou bate-cor toujour à flour.

La pouësio de Gaël Hemery, d'uno raro finesso, es embugado d'uno malancounié prefoundo, emé un regard clar-vesènt sus la la coundicioun umano, lou tèms que debano, la souleso e la mort.

(Prefaci d'Anoliso Chevalier)

Andreu Serrat qu'ei hòrabandit deu son trabalh shens nat explic. Alavetz que torna pensar a la soa vita, au sons exilis. Qui poderà har rampèu a l'abaishada? Retrobarà hidança en la vita? De questions en pensadas, lo protagonista que trobarà pòc a pòc las responsas. Atau l'autor, Sèrgi Javaloyès, que'ns perpausa ua reflexion sus la fòrça de vita.

Em' aquéu rouman, Trin d'espèr, Bernat Giély repren sa draio imaginàri emé toujour plen d'estaco à l'aparamen de noste parla.

Silvan Chabaud publica un recuèlh que recampa de lingüistas, de jornalistas o de romancièrs confirmats, totei ambe una passion fòrta de la lenga de son caractèr indestructible. E se lei tèxtes de Serge Javaloyès, Claude Faber, Florian Vernet, Philippe Gardy, Jean Ganiayre, Jean-Claude Forêt e Josi Guihot-Gentialon se tròban recampats es perque Silvan Chabaud se botèt en tèsta de lei traduire en francés. Un autre biais de descobrir e amar aqueleis autors occitans de uei… que tòcan a l’universau.

Francisco de Quevedo y Villegas (1580-1645) es un dels escrivans mai importants del sègle XVII espanhòl e, amb Cervantes, lo mai conegut. Desplega sos talents a l’epòca del barròc triomfant a travèrs la poesia e d’escrits politics e satirics. "Lo Rapinaire" es son òbra mai coneguda. Un pauc informala, mas d’una truculéncia geniala, travèrsa los sègles per nos porgir un retrach sens concessions, encara que prudent, dels vicis de son sègle. Es per aquò que las primièras edicions se faguèron fòra lo reiaume de Castelha ont l’Inquisicion impausava sa lei.

Quand, en 1977, pareis "La tanta Julia e l’escrivassièr", Mario Vargas Llosa es un romancièr reconegut del « boom » de la literatura latinoamericana, aitant coma Gabriel García Márquez o Juan Rulfo. Tant val dire qu’aquesta novèla òbra lo public al corrent l’esperava, tant mai que l’autor i desvela, a travèrs lo personatge de l’escrivassièr, qualques claus de sa pròpria construccion coma escrivan. Ara, en parallèl a aqueste relat de la genesi d’un romancièr, se debana una educacion sentimentala amb totes los ressòrts d’una intriga amorosa pròpria a espandir lo cercle dels legeires, çò que foguèt lo cas.

Colleccion Flor envèrsa

Marius Trussy (1797-1867) a quitté jeune sa Provence natale pour le Nord de la France, emportant un mal du pays qui ne le quittera jamais. En 1861, il publie Margarido, long poème empreint de sa jeunesse passée à Lorgues (Var). Pour ses admirateurs, son œuvre est à la Provence orientale ce que celle de Frédéric Mistral est à la Provence rhodanienne, et Margarido serait de la même eau que Mireille. Mais Trussy ne connaîtra pas la gloire de l’illustre félibre.

Du Nord au Midi, de Lorgues à Paris en passant par Avesnes-sur-Helpe, Alain Marcel est parti sur les traces de Trussy. Il restitue l’odyssée tumultueuse de cet « enfant tout frais éclos de la grande Révolution », qui admirera Napoléon et vibrera aux soulèvements de 1830 et de 1848. C’est aussi son œuvre, mal connue, qu’il nous présente par la publication de plusieurs textes. Une vie tourmentée, une œuvre à découvrir, un personnage haut en couleur qui traverse le xixe siècle: c’est l’histoire étonnante de Marius Trussy, poète provençal.

1984 foguèt escrich en 1948, valent a dire just darrèr la guèrra mondiala. Las dictaturas nacionala-socialista e comunista mòstran alara çò que poiriá èsser l’avenidor. Una societat fondada sus l’ignorància, la violéncia, la messorga, la dobla pensada e la mutabilitat del passat. 1984 es considerat coma una referéncia de la distopia. Qual coneis pas Big Brother coma figura metaforica del regime policièr e totalitari, de la societat de susvelhança tan plan coma de la reduccion de las libertats ? Alara, qual sap se 1984 es pas, mai que jamai, d’actualitat a l’ora d’internet ont los dominants s’enfonilhan un pauc mai cada jorn dins nòstra vida privada e demesisson a còps de tròp d’informacion e de novèlas farlabicadas (fake news), la quita nocion de vertat objectiva ?

Sant-Perdols es una vilòta coma n’avèm maitas en Occitània. Viu al ritme del picatge de las oras, aquestas degrunadas pel relòtge pincat sul cloquièr de la vièlha catedrala, mas viu mai que mai per l’Amicala Rugbistica Sant-Perdosòla, lo club esportiu mai seguit de la ciutat. Tot aniriá planièr dins lo melhor dels univèrs, se un lendeman de partida a l’estadi de Trincamòla lo sonhaire de l’equipa Primièra aviá pas desaparegut. Alavetz, assassinat ? en fugida en Polinesia amb Miss Occitània ? suicidat ? envelat per de fòraterrenals ? partit amb la caissa del club ? victima d’una ascencion intempestiva al cèl coma la que patiguèt Nòstre-Sénher ? partit far l’ermita dins una cauna de Montanha Negra ?

D’evidéncia, a Sant-Perdols tot sembla possible, emai lo demai. Atanben lo capitani Marius Azemar ne vei de totas las colors per ensajar de tornar metre la man sul desaparegut. Son enquista va de rebombidas en rebombidas e se fa pas sens penetrar en prigondor las mors particularas -tras que particularas ?- dels vilandreses.

La quista deus Òmis Petits, escriut e beròi illustrat per Terèsa Pambrun, qu’ei la seguida de Los Òmis petits, qui a tant agradat aus mainants.

Adara, que poderatz seguir las loas navèras aventuras : hardits cap e tot que van a la descubèrta de mondes desconeguts. Qui sap çò qu’i van poder encontrar e quin e s’i van escàder tà’s tirar deu mauparat ?

Obratge en quadricromia, arreligat. Enregistrament deu tèxte de La quista deus Òmis Petits per Joan Loís Lavit.