Explorar los documents (553 total)

Cada an, aprèp gaireben tres meses de festivitats cada fin de setmanas, lo carnaval de Limós s'acaba amb coma apogèu la nuèch de la Blanqueta. Aquel dimenge a mièjanuèch carnaval, que demorèt totas aquelas setmanas sus la plaça de la Republica, es jutjat.

Aquel jutjament s'acaba totjorn per la meteissa senténcia : es condemnat a perir per las flambas.

De las annadas 1970 fins a las annadas 2010 la revista trimestrala La Beluga de Limós publiquèt cada an lo jutjament del carnaval de Limós de l'annada en cors.

Avèm doncas aquí un accès dirècte a un còrpus de tèxtes umoristics, satirics e politics.

En efièch, aqueles jutjaments permeton de reglar en plaça publica totes los problèmas de la societat limosenca de l'annada passada. Qualques còps es complicat de comprene e d'explicar las allusions, los noms de vilatges o de personas, per de que fan referéncia a de luòcs, de personatges o d'eveniments locals. Mas aqueles jutjaments permeton tanben de faire un recapitulatiu dels eveniments internacionals e nacionals màgers de l'annada. Carnaval es invariablament acusat de totes los mals, quin qu'en siá lo nivèl, local, nacional o internacional, jutjat colpable e executat.

Fòra de çò qu'es contat dins aquestes tèxtes e l'importància que representan dins lo debanament del carnaval, l'interès d'aqueste còrpus es tanben dins la lenga emplegada. En efièch, foguèron totes escriches en occitan e tradusits en francés. Ne'n donam pas aquí que lor version occitana. Mas a mesura que las annadas passan es interessant de remarcar que los autors, anonims, mesclèron de mai en mai los francés a l'occitan. Aital dins los tèxtes de las darrièras annadas de publicacion se tròba de mai en mai de francés dins lo tèxte en occitan.

Edicions de provèrbes e dichas tirats de las òbras del poligraf nimés Anne de Rulman (1582-1632) signat "Dr Mazel", chafre del felibre nimés Louis Bard (1826-1910). Foguèt presentada al segons concors tercenal de poesia de la Societat per l'estudi de las lengas romanicas en 1878, apuèi publicada dins la revista de la societat ( 3^e seria, tòme 3, pp. 42 à 64) e fasquèt tanben l'objècte d'un tirat a despart (Montpellier, Imprimerie centrale du Midi, 1880).

Recuèlh de provèrbis e dichas tradicionals de Bearn en occitan gascon local, pel lingüista e filològ bearnés Valentin Lespy, de Pau (1817-1897). Aquel volume religat compren tres mandadisses de fuèlhas de mantunas dimensions.

Aquel document estampat anonim de 1877 es a l'un còp un testimoniatge de la vida culturala emai festiva en occitan a Besièrs e una publicitat. D'efièch, jos lo prepaus d'una cançon de beure, apareis clarament la reclama per un productor besierenc, lo maine de Bachellery, al levant de la comuna. Felibrenc, aquel tèxte anonim se plaça dins un temps fòrt de la vida festejadissa de Besièrs, las fèstas de l'Ascencion, precisament lo primièr jorn de las Rogacions, tres jorns avant lo dijaus de l'Ascencion. 

Jean-Baptiste-Alfred Gibaudan nasquèt a Càsols de Besièrs lo 29 d'agost de 1873. Filh de Louise Gibaudan, espós de Françoise-Julie Laget, èra clerc d'uissièr e publicista. Felibre lengadocian, foguèt cap redactor de La Lanterne biterroise (1912-1913) e collaborèt a La Campana de Magalouna. Alfred Gibaudan foguèt mobilizat coma Caporal al 96en regiment d'infantariá. Moriguèt pendent la Primièra Guèrra Mondiala a l'atge de 44 ans lo 8 de març de 1918 a Besièrs, victima d'una bronquitis gripala contractada en servici.
Dins aqueste recuèlh jos-titulat « mescladís risolièr de contes, galejadas, cançons e scènas realistas en parladís lengadocian », Alfred Gibaudan recampa mantun de sos tèxtes umoristics en occitan bastits a l'entorn de personatge recurrents, coma Fineta, sens dobte plan coneguts del public besierenc.
Dedica lo recuèlh paregut en 1916 als soldats del Miègjorn al Front.