Explorar los documents (1156 total)

Fin deu sègle XXau dens lo Roèrgue. Un vielh òmi qui a viscut la segonda guèrra, combatent desabusat e contestatari, puish resistent e fin finala maquisard sincèr e coratjós, que hè ua retirada apatzada. En aqueras, que i arriba dens la soa vita ua joena professora, fresc nomada dens lo licèu d’ua petita vila d’aqueth territòri qui cèrca la vertat suu passat deu son pairbon executat peu maquís locau, per estar estat sospieitat d’estar un collaborator. Entau vielh òmi, l’encontre dab aquera joena hemna que’u va har tornar capihonar en un passat luenhèc, mes tostemps present dens la soa memòria, e que l’aviarà dens la quèsta d’un amor ortat. [...]

Polyphonies des Pyrénées : Bigorre, Béarn et Pays Basque. Chants de convivialité.

Loís Belaud, dich Belaud de la Belaudiera (1543-1588), poèta provençal, es l’une dei vòtz lei mai singularas e lei mai importantas del periòde literari apelat « barròc occitan ».

Aquela exposicion virtuala foguèt concebuda per lo CIRDÒC - Institut occitan de cultura en 2020/2021 a l’ocasion d'un collòqui sus las escrituras carceralas a travèrs los segles e las lengas organizat al Mediatèca occitana de Besièrs per l’Universitat Paul-Valéry Montpelhièr III.


Lo Don-Don infernal de Loís Belaud es lo punt de partença d’aqueste collòqui. Sonque aquel obratge foguèt estat editat quand Belaud èra en vida, mai d’un còp, jos fòrma de libreton estampat a Ais en 1584 e en 1588, l’annada de sa mòrt, puèi en 1602.
Après serà compilat amb dos autres recuèlhs de sonets, las Obros e Rimos e Lous Passa-tens, dins un sol volum a Marselha en 1595 sul las premsas tot bèl just installadas pendent la Republica de Casaus.

Riquesa d’edicions originalas provenen de mai d’unas colleccions, lo CIRDÒC - Institut occitan de cultura, vos invita per aqueste camin illustrat e comentat  a torna sul òbra de Belaud e la periòde literari del « barròc occitan »

Ligam cap a l'exposicion : https://expo.occitanica.eu/bellaud_de_la_bellaudiere/

Emission del 06 de genièr de 2021

La sanha en Camarga

La sanha es lo nom donat au rosèu comun, que trobam aquí en Camarga. Fins qu'a quauquei decenias encara, lo mestièr de sanhaire contribuissiá pron a l'entreten dei paluns. De'n promier ambé son otís lo « sanhador » copava a la man la sanha, puèi son arribats lei motocultors e lei maquinas a partir deis annadas 60. Nautrei avèm rescontrat Andrieu Calba, sanhaire amb una lònga experiéncia, per nos faire una demostracion de copa de sanha a la man, coma a passat temps. Puèi dins una entrevista, veiretz tota la complexitat d'aquel ecò-sistèmi de tria que representan lei paluns, e l'economia verda que i'es restacada.

Un reportatge de Jaumelina Bizet e Amada Cròs.

[resumit de Tè Vé Òc]

« Jan Bonnemason, Vicvilhon d’origina, qu’ei un amorós de la lenga que’u leguèn los son ajòus. Qu’a causit de’ns presentar ací un florilègi de mei d’un centenat de bonurets lengatgèrs, pusats tostem a la hont, de las hemnas e deus òmis deu pèis son, mantenidors creators poètas de la lenga biarnesa d’ací e de bitara. Aqueras pèrlas a votz hauta tà exprimir ua pensada de faiçon sarrada e marcanta, aqueths dísers passats en arreproèrs, aqueras maximas practicas d’arrèglas de vita o d’accions que son autant d’expressions esperituaus de las escadudas on puntejan lo plaser de la paraula e lo plaser deus mots. Mots-imatges, tròbas poeticas de las finas, aqueths trèits d’esperit de ger e de uei qui convidan cadun a préner o tornar préner lenga, que son a saptar shens moderacion. » - Éditions des Régionalismes

Tà'n saber mei

Emission del 23 de decembre de 2020

Lo Nadal occitan de Montpelhièr (emission enregistrada en 2019)

Lo temps de Nadal se sarra, amb el, la costuma de far clantir los Nadalets. Autres còps se campanejava dins mantunas villòtas. Mas uèi, se trelhonan pas dins los cloquièrs. Pasmens, la costuma populara de cantar demòra e la corala de Sant Guilhem fa viure aquela tradicion. Claudia Goinguenet, guida conferencièra de Montpelhièr, aguèt l’idea de mesclar passejada dins la vila del passat occitan e cants de Nadal. Una capitada per descubrir lo patrimòni nòstre.

Un reportatge de Miquèla e Patric Lapierre.

[resumit de Tè Vé Òc]