Explorar los documents (1129 total)

Al long de Sinèra e la mòstra d’òr, Andrieu Lagarda nos conta l’itinerari e la vida d’un òme del pòble, entre los sègles XIXen e XXen. De las descobèrtas d’un mainadet curiós de tot çò que l’environa, a l’adulte qu’a sabut bastir son independéncia, en passant per la dintrada a l’escòla o las porradas del temps de gojat.
Es la vida d’un mestieral que camina e s’adapta als cambiaments tant socials coma tecnics e economics que capviran la vida del pòble, en passant del vilatjòt rural a la vilòta industriosa.
Andrieu Lagarda es un mèstre per desvolzar las cronicas de la vida vidanta al long de las annadas : fèstas, aventuras e reviradas, mas tanben paurs, dramas e malastres, dins una lenga viva e saborosa. Un grand plaser de lectura. Sinèra e la mòstra d’òr, un dels libres dels pus escasuts d’Andrieu Lagarda.

Amb un lexic occitan-francés.

Domenge Commet qu’es comedian, palhassa, empontaire e autor de quauquas pèças de teatre.
Vadut dens las Lanas, de familha landesa de pura soca, de tostemps qu’a banhat dens la soa lenga mairau, lo parlar negue.

Quan Ràdio Cap a Cap que li perpausa d’escríver cronicas entad aquesta, dab estrambòrd qu’aderís ad aqueth projècte.

Aquel recuèlh illustrat de dessenhs de la mina de plomb de Jué (d'aquí sont títol) reclaus doas part : doas gròssas dosenas de cançonetas e un bon desenat de retraches en pròsa. Las Chançonetas de ren (lo diminutiu e la negacion afortisson la volontat de se pas tròp préner al seriós) reprenon amb malícia la fòrma e lo ton de las sansonhas popularas, mas rompon d'un biais radical amb los tèmas e los poncius que se poirián esperar d'una « poesia femenina » (s'aquò existís). Son plenas de marridesa e d'esperit (de marrit esperit), un pauc coma aquelas pastorèlas medievalas ont la bergièra repotega sens sal ni òli lo nòble cavalièr que la corteja, en « patés » de segur. Afortisson clar e net lo drech de las femnas a exprimir lor desir sens bescontorn. Auriam tòrt pasmens de las reduire a lor aspècte provocator. Aquelas cançonetas pòdon èsser tanben cançons d'amor sincèr, e mai formulat dins lo lengatge dels simples.

Los Retrachs fotosensibles, son de pichòts contes borlesques, de retraches fantasioses de creaturas imaginàrias, coma lo cameleon poliglòt que pren l'accent de sos entreparlaires o l'epitafografa que redigís amb virtuositat los mots que s'engravaràn sul cròs dels defuntats. La definicion de son quasèrn de cargas fòrma un embrion d'art poetica que benlèu val tanben per la quita poetessa : « Sensibilitat, concision, poesia, veiquí çò que fau per far queu mestièr. »

Una grana es tombada pel sòl… Puèi a butat, crescut e a enfantat un albre… Al cap de las brancas, de las pomas ! Per un camin bordejat de comptinas, de bolegadís del còs, de cançons, didonèlas e musicas, Severina Sarrias e Arnaud Cance propausan de demenar los pichonets dins lo verdièr de l’imaginari. Un conte per partatjar las emocions dels sens, per marmolhar, per descubrir, per se congostar de la vida en revolum d’una poma. Un espectacle per s’esvelhar e venir bèl !

Descobrir per un extrait video : ICI

EQUIPA ARTISTICA 

FICHA TECNICA

Alprès de la companhiá Les Fées du Az’Art

CONTACTE DIFUSION 

Enrodat per sos parents, que l'aiman mas son un pauc redges ; de sa grande sòrre que lo tracta de « minus » e de son subre-melhor copin : Nicolau, « Minòt » - es lo chafre que li balhèt son paire – es un enfant que pausa totjorn de questions estranhas. Aima partejar sas idèas sus la parentalitat, l'amistat, lo trebol amorós, lo lengatge, lo monde... Sas curiosas interrogacions, a l'encòp concrètas  simpletas, pertinentas e filosoficas, amusan tot en tremolant nòstras logicas : Ont sèm quora sèm « pas nascuts » ?  Perqué la sòrre de Minòt a un "pichòt" copin mai "grand" qu'ela ? Es que Minòt se pòt maridar amb Nicolau ? Cossí far per èsser «Circ» ? La lenga mairala, òc, mas qu’es aquò la lenga pairala ? 

Sèm en preséncia d'una escritura sensibla e ritmada, qu'altèrna dialògs e confidéncias, que sap parlar als enfants e a lor enrodatge. Al fial d'una succession de cortas scènas, Fabien Arca a compausat una fresca del monde vist a travèrs las percepcions e las pensadas de l'enfant, amb un agach tendre, ont se mèsclan umor e poesia. La traduccion occitana embelís los torns e pòrta aqueles suplements chucós, ritmics e maliciós que transforman, « Moustique » de F. Arca en lengadocian « Minòt », amb l’accent ! 

EQUIPA ARTISTICA

FICHA TECNICA

CONTACTE DIFUSION