Explorar los documents (5743 total)

Dempuèi environ 10 ans, los carnavals alternatius se multiplican en Euròpa e fan renaisser pels marges, un esperit de carnaval que mèscla d'elements ancians e perduts de vista del folclòr carnavalesc, tot en s'inscrivent dins d'enjòcs socials e politics fòrça contemporanèus. D'unes d'entre eles se son donats lo nom de « Carnaval salvatge ». Desfilat poetic que va festejar la fin de l'ivern, visa a inventar una tradicion que miralha quicòm de çò que vivon los e las que lo fan, mas tanben a desvolopar d'autras figuras de l'alteritat pendent aqueles moments d'estransi collectiu que s'eslança dins los barris de las vilas. Si je te dis sauvage s'inscriu dins la lia d'aqueles projèctes collectius, alternatius, que nos propausan una autra manièra d'abitar, de co-abitar e de considerar los autres. 

Si je te dis sauvage se retròba dins la continuitat del trabalh de Sophie Fougy, plasticiana, membre d'OLA qu'experimenta aquel univèrs al travèrs de la creacion de costumes e la realizacion de performanças, de processions dempuèi d'annadas nombrosas. 

Qual es nòstre ligam a las tradicions dels luòcs que nos an vistes créisser ? Cossí participam a la constitucion del nòstre patrimòni viu ? Dempuèi totjorn las tradicions, las legendas, los racontes de nòstres territòris s'elabòran e se renovèlan amb l'epòca que las traversa e los umans que l'incarnan. Cossí noirir aqueles eiretatges per participar a lor vivacitat, per s'i faire una plaça, per retrobar los espacis comuns e de partatge que permetián e que permetan encara de viure a l'ora d'ara. Cossí retrobar dins aqueles sabers tradicionals de ressorsas per i mièlhs viure e se confrontar a las dificultats de nòstra epòca contemporanèa, lo replec sus se, la marginalizacion, l'individualisme. Totas aquelas pensadas que nos metan en casa e que nos separan mai que de nos ligar. Nòstre epòca contemporanèa a de mai en mai mes en marge la diferéncia, coma una a-normalitat, coma estat a costat de la nòrma, qué pertant podèm retrobar dins de tradicions luenchenca – del sapiens qu'aviá un suènh particular per las personas andicapadas, a de comunautats d'America del Nòrd o Amerindianas ont la sexualitat èra pas considerada d'un biais binar – una presa en compte de la diferéncia, coma una singularitat, coma una riquesa, coma un potencial a comprene, a sentir nòstre monde dins sa pluralitat. L'idèa serà benlèu e enfin, de se dire que sèm totes diferents e alara de velhar a deconstruire la nòrma, e per aquò de jogar amb, e perqué pas de se'n trufar. Si je te dis sauvage s'inventa dins l'eiretatge de las proposicions e de las pensadas enonciadas aquí dessús e en filigrana, se pausa la question de las identitats pluralas del marge. Qui es aquel marge ? Es que sèm pas totes lo marge d'un autre ? Ont se tròba la frontièra ? Es qu'existís porositats entre lo monde de la nòrma e lo que dintra pas dins las casas ? Es que portam pas totes un fragment de marginalitat ? De folia ? Cossí inventar un temps collectiu que se glissa dins aqueles intersticis, que los questionan, que los bolègan, un temps ont las diferéncias se combinan, se connèctan per partejar d'emocions, de punts de vistas, de perspectivas e tot simplament faire la fèsta ensemble. 

Si je te dis sauvage es un espectacle pensat e imaginat al contacte d'un grope de personas que sofrisson d'un andicap psiquic e que demòran al fogal de la Misericòrdia de Liborna. 

Si je te dis sauvage es un acte d'urgéncia e de jòia, una revòlta, una procession ont tot lo monde es fòl, ont lo monde es descalat, ont lo monde marcha, dança, ensemble. Entre un carnaval salvatge e la fèsta de la Sant Joan, entre manifestacion e revòlta collectiva, Si je te dis sauvage es un espectacle participatiu qu'embarca 60 personas dins un ritual, una traversada de l'espaci public orquestrat per OLA. La deambulacion s'acaba per l'embrasament d'una escultura giganta creada collectivament. 

Aquela escultura deven lo simbòl dels mals que se ne volèm despartir, un acte exutòri que nos permet d'aculhir los cambiaments necessaris de venir. 

Si je te dis sauvage recebèt l'ajuda a l'escritura de l'OARA, ofici artistic de Novèla Aquitània, lo sosten de L'un et L’autre e l’AILDS del departament de Gironda.

Companhiá OLACONTACTE DIFUSION