Explorar los documents (22 total)
02 – Lo jornal escolar / B- Perqué lo jornal escolar ?
Shankar Ratiney
Perqué un jornal escolar ?
Escrivèm per SE dire, escrivèm per dire. Lo jornal escolar es d’en primièr una aisina que permet la reconeissença de la paraula de l’enfant. Lo jornal obliga a la reconeissença de la paraula de l’enfant. Aquela reconeissença de la paraula de l’enfant, lo jornal escolar la mena perqué desmultiplica la creacion, lo tèxte, lo poèma, l’enquèsta, lo dessenh en X exemplars cap a X personas que saupràn qu’aquel enfant existís, que produsís, que agís. Lo jornal escolar mena tanben a la creacion de l’enfant la consecracion oficiala pròpria al tèxte estampat. A traves aquel tèxte, es l’enfant qu’es consacrat, sa pensada, sa cultura.
En mai, escrivèm sonque per èsser legits.
Aquela socializacion es indispensable, perqué es un dels motors de la produccion, mas tanben perqué ela sola pòt justificar per l’enfant las exigenciás a venir a prepaus del fons e de la forma de son escrich : logica del raconte, sintaxa, ortografa, mesa en pagina…
Atanben, la practica del jornal escolar implica una organizacion del trabalh dels mainatges pels mainatges eles meteis. Los mena progressivament a fargar de leis. Es l’aprendissatge de la vida cooperativa.
Enfin, lo jornal escolar es una aisina d’educacion civica del ciutadan a part entièra qu’es l’enfant. D’efièch, en tant que productor d’escrich, comprendrà, per la practica, qu’un jornal pòt contar de messorgas e/o presentar una informacion jos d’angles diferents. Comprendrà la potenciá de l’escrich e dels mèdias en general. Son sens critic serà desvolopat : una informacion serà pas mai considerada coma vertadièra per la sola rason qu’es estampada.
Escrivèm per SE dire, escrivèm per dire. Lo jornal escolar es d’en primièr una aisina que permet la reconeissença de la paraula de l’enfant. Lo jornal obliga a la reconeissença de la paraula de l’enfant. Aquela reconeissença de la paraula de l’enfant, lo jornal escolar la mena perqué desmultiplica la creacion, lo tèxte, lo poèma, l’enquèsta, lo dessenh en X exemplars cap a X personas que saupràn qu’aquel enfant existís, que produsís, que agís. Lo jornal escolar mena tanben a la creacion de l’enfant la consecracion oficiala pròpria al tèxte estampat. A traves aquel tèxte, es l’enfant qu’es consacrat, sa pensada, sa cultura.
En mai, escrivèm sonque per èsser legits.
Aquela socializacion es indispensable, perqué es un dels motors de la produccion, mas tanben perqué ela sola pòt justificar per l’enfant las exigenciás a venir a prepaus del fons e de la forma de son escrich : logica del raconte, sintaxa, ortografa, mesa en pagina…
Atanben, la practica del jornal escolar implica una organizacion del trabalh dels mainatges pels mainatges eles meteis. Los mena progressivament a fargar de leis. Es l’aprendissatge de la vida cooperativa.
«Le journal scolaire est un travail d’équipe qui prépare pratiquement à la coopération sociale des enfants.À toutes les étapes de son procéssus, il suppose la coopération scolaire.»
C. Freinet
Enfin, lo jornal escolar es una aisina d’educacion civica del ciutadan a part entièra qu’es l’enfant. D’efièch, en tant que productor d’escrich, comprendrà, per la practica, qu’un jornal pòt contar de messorgas e/o presentar una informacion jos d’angles diferents. Comprendrà la potenciá de l’escrich e dels mèdias en general. Son sens critic serà desvolopat : una informacion serà pas mai considerada coma vertadièra per la sola rason qu’es estampada.
02 – Lo jornal escolar / A- Lo jornal escolar: de qu’es aquò ?
Shankar Ratiney
Los primièrs jornals escolars son anteriors a Freinet. Decroly, en Belgica, fa estampar dos jornals escolars : L’écho de l’école en 1917, puèi Le courrier de l’école en 1925. Per el, lo jornal es coma un receptacle de las paginas de vida del enfants, dins las qualas l’enfant pòt escriure liurament, mas dont lo tèxte es causit pel grop classa.
Semblariá pasmens que de tot temps, de jornals d’escòlas,mai o mens clandestins, ajan existit. Los enfants i daissavan liure cors a lor expression espontanèa (jornals anti-escolars).
Mas fins finala, lo jornal escolar, qu’es aquò ?
Mas fins finala, lo jornal escolar, qu’es aquò ?
D’una biais simplista, se poiriá dire que lo jornal escolar es :
- Una produccion socializada
- Fargada pels mainatges
- A periodicitat variabla (quotidian, setmanièr, mensual, trimestrial)
- Que recampa d’escriches de la classa (tèxtes liures, articles, enquèstas,etc.)
- E qu’es illustrada pels mainatges.
Pasmens, darrièr l’apellacion “jornal escolar” se perfilan de causas fòrças diferentas que siá per lors objectius pedagogics, lor format, forma, supòrt, concepcion, contegut, periodicitat o la lora destinacion.
Pasmens, darrièr l’apellacion “jornal escolar” se perfilan de causas fòrças diferentas que siá per lors objectius pedagogics, lor format, forma, supòrt, concepcion, contegut, periodicitat o la lora destinacion.
A l’origina, I aviá la pagina de vida, un tèxte liure d’un mainatge, causit per la classa, mes al punt e estampat, de còps manuscrit. Aquelas paginas de vida èran escambiadas gaireben quotidianament, e servissián de suppòrt de lectura privilegiat, que carrejavan una carga affectiva fòrça fòrta.
« Les journaux issus de nos classes sont beaucoup plus qu’un tract, qu’un cri, qu’un appel : ils sont l’expression d’une vie qui monte. Ces journaux sont le reflet d’un permanent souci d’échange et de communication»
M.E. Bertrand
01 – Brèu istoric de l’estampariấ / B- Freinet e l’estampariá
Shankar Ratiney
En 1924, Freinet met en plaça lo tèxte liure e l’estampariá dins sa classa. De tèxtes son escriches pels mainatges, puèi un es causit per la classa per èsser estampat. Es puèi expleitat gramaticalament, e analisat per ne tirar tot çò qu’es interesant pels mainatges : istòria, geografia, tecnica, fisica, cèrcas documentaris…
Una idèa fòrta es portada per aquela organizacion del trabalh : formar d’enfants productors d’escriches es possible sonque se los escriches demandats an de sens per eles.
“Si nous arrivions à imprimer nous-mêmes ces textes issus de la vie des enfants, à lire ensuite ces tranches de vie, à faire nos recherches scolaires, sur ces documents profondément génétiques au lieu de nous abêtir sur de belles pages qui ne nous affectent point, peut-être pourrions-nous donner à notre activité une pensée nouvelle et un sens !” Célestin Freinet
Aquò marca la debuta de l’estampariá dins las tecnicas Freinet, que va s’espandir, amb notablament la creacion de la Cooperative d’Educacion Laïca (C.E.L.) en 1928 que va permetre de prepausar als regents interessats de crompar tot lo material necite per practicar l’estampariá en classa a un prètz accessibla a totes. L’estampariá l’endralharà alara sul camin del jornal escolar. Freinet serà a l’origina de dos evolucions del material d’estampariá, qu’adaptèt per que siá mai aisit d’utilizar pels mainatges : lo compostaire, quadre que ten las letras amassa per compausar de linhas, e la cassa «Freinet», mai aisida d’emplegar per d’enfants que la cassa «parisiana».
Retorn a l'introduccion
Retorn a l'introduccion
APRENE (Establiment d'ensenhament superior)
Aprene est un établissement d’enseignement basé à Béziers (34), sous convention avec les ministères de l’Éducation nationale et de l’Enseignement supérieur, fondé à Montpellier en 1995. Sa mission est la formation des enseignants des écoles occitanes immersives Calandreta, au moyen d’un cursus de préparation de divers diplômes et concours.
Jòrgi Gròs : lo dich e l'escrich
Dazas, Sylvie
Gros, Lise
Gros-Aiguillera, Martine
Gros, Lise
Gros-Aiguillera, Martine
Aquela exposicion propausa un agach complèt sus los diferents aspèctes de la vida e de l’òbra de Jòrgi Gròs. Es construcha a l’entorn dels quatre axes principals qu’an marcat son percors : lo trabalh a l’entorn de la pedagogia Freinet, l’accion militanta ocitanista ancorada dins lo territòri nimesenc e l’òbra d’escriveire occitan, marcada a l’encòp per lo biais del romancièr e lo del contaire.
Lenga d'òc/Lengo d'o : Omenatge a Jòrgi Gròs / Tè Vé Òc
Gros, Lise
TéVéÒc
TéVéÒc
Emission especiala dau 23 de març de 2018
Jòrgi Gròs, lo Nimesenc que menèt fòrça a l'occitanisme, nos a quitats en febrièr passat. Aquela emission es un omenatge au pedagòg, escrivan, contaire e militant occitan. Un òme que laissa de traças multiplas a un molon d'amics esmoguts e reconeissents. Veirètz d'arquius que mòstran son implicacion e son impact dins lo militantisme occitan. Es per aquò que de son vivent una Calandreta dubriguèt e prenguèt son nom a Nimes. Jòrgi Gròs toquèt mai d'una generacion, dins l'ensenhament tant coma a la retirada.
Un retrach per Lisa Gròs.
Jòrgi Gròs, lo Nimesenc que menèt fòrça a l'occitanisme, nos a quitats en febrièr passat. Aquela emission es un omenatge au pedagòg, escrivan, contaire e militant occitan. Un òme que laissa de traças multiplas a un molon d'amics esmoguts e reconeissents. Veirètz d'arquius que mòstran son implicacion e son impact dins lo militantisme occitan. Es per aquò que de son vivent una Calandreta dubriguèt e prenguèt son nom a Nimes. Jòrgi Gròs toquèt mai d'una generacion, dins l'ensenhament tant coma a la retirada.
Un retrach per Lisa Gròs.
Lenga d'òc/Lengo d'o : Inauguracion de la Calandreta Jòrgi Gròs / Tè Vé Òc
Gros, Lise
TéVéÒc
TéVéÒc
Dins aquel numèro del 4 de març de 2008, Lenga d'òc/lengo d'o nos mena a l'inauguracion de la calandreta Jòrgi Gròs de Nimes, al rencontre de l'autor e pedagòg que li donèt son nom e a la descobèrta d'aquesta escòla associativa immersiva occitana que practica la pedagogia institucionala.
L'entrée dans la Loi en classe de Toute Petite Section-Petite Section : Comment poser les limites qui structurent à l'âge de l'opposition ? / Isabelle Robin
Robin, Isabelle
Camiade, Martine. Directeur
Francomme, Oliver. Directeur
Camiade, Martine. Directeur
Francomme, Oliver. Directeur
Escolarizar los enfantons tre dos ans es una prioritat declarada pel govern en 2013. Es « la primièra experiéncia educativa en collectivitat, […] un acuèlh especific e adaptat als besonhs dels enfantons » (I.O. del 18.12.2012). L'enfant de dos a tres ans es dins la passa cruciala de l'atge de l'oposicion. NON es son mèstre-mot. La classa ten vinta-cinc enfants. Cossí los menar a integrar las règlas necessàrias a una vida en societat ? La bastison de las règlas amb los pichonets al dintre d'un conselh ajuda cadun e lo grop. Se se ditz règla, se ditz transgression, e doncas sanccion. Se non, a de que servís de pausar limitas se res se passa pas quand las passam ? Mas quina sanccion per de pichons ? Metre a despart marcha pas qu'ora son mantun a geinar. L'utilisacion de la moneda permet una presa de consciéncia de las limitas. Aqueste memòri conta aquela experiéncia de quatre ans en TPS-PS. S'amenatgèron las tècnicas Freinet e las institucions de la pedagogia institucionala, pauc a pauc, per que lo conselh e la sanccion prengan sens pels pichons.
Un apròchi didactic e pedagogic a l'entorn de la creacion d'albums del tèxte liure dins de classas de Calandreta al Cicle II ; La correspondéncia escolara, d'una practica de classa a una institucion / Mirelha Dedieu e Irena Pradal
Dedieu, Mirelha
Pradal, Irena
Camiade, Martine. Directeur
Pradal, Irena
Camiade, Martine. Directeur
Mémoire de master II Métiers de l'Education et de la Formation spécialité Enseignement bilingue immersif (Université de Perpignan Via Domitia) sous la direction de Martine Camiade.
La monographie d'écolier : un langage pour la pédagogie institutionnelle ? / Corinne Peladan Lhéritier
Peladan Lhéritier, Corinne
Camiade, Martine. Directeur
Camiade, Martine. Directeur
Al dintre de las Calandretas, l’aspècte linguistic e l’aspècte pedagogic se pòdon pas desseparar e s’acompanhan de la dimension associativa e de la mesa en òbra de las practicas culturalas occitanas. Aqueste memòri de master desvolopa mai especificament l’amira pedagogica en causir l’objècte particular qu’es la monografia, es de dire un raconte, fach de la presa de nòtas de l’ensenhaire, rebat de l’evolucion d’un escolan (o d’una institucion) per una temporada mai o mens longa. Aicí, Emmanuel parla pas brica, mas dintra pauc a cha pauc dins la classa ont rescontra los autres enfants e fiala de ligams. Dins aqueste tèxt que marca lo fonccionar de la classa e espepissa lo caminament singular d’un escolan a travers las tecnicas e las institucions mesas en plaça, l’occitan demòra present en filigrana coma lenga de la classa. Aqueste raconte es acompanhat d’un estudi de la monografia dins la Pedagogia Institutionala, en s’apièjar sus sa definicion, son istoric e son fondament. Lo memòri presenta tanben las Tecnicas Freinet e la Pedagogia Institucionala que la monografia d’escolan n’es probablament lo sol lengatge possible segon Lacan.