Explorar los documents (75 total)

Aquel conte en occitan de Provença es l'òbra del felibre provençal François Guitton-Talamel (1831-1903), fondator del jornal occitan Lo Brus. 

Dos pichons contes facecioses en pròsa, redigits en occitan provençal per un autor anonim, e propausats pel concors del Cant del Latin a Montpelhièr en 1878.

Òda anonima en francés dediada al poèta italian Francesco Petrarca (1304-1374), versemblablament compausada en 1874 a l'ocasion del 500^e anniversari de sa mòrt.

S'agís d'una faula anonima en occitan lengadocian de Carcin-Bas (actual departament del Tarn-e-Garona). Lo tèxte, en vèrs, fa alternar decasillabes e octosillabes. Es segut de la traduccion en francés. Datat de mai de 1877, aquel tèxte es estat propausat a la revista a l'ocasion del concors tercenal qu'organizava. 

Transcripcion d'un tèxte extrach d'un ancian registre de la catedrala de Tula contenant mantuns actes en latin, francés emai occitan. Lo document es estat transcrich per l'abat Joseph Roux (1834-1905), felibre majoral lemosin, canonge de la catedrala de Tula, fondator de la revista occitana Lemouzi.

Lo felibre niçard Francés Guisol (1803-1874), de Brinhòlas, aucupa una plaça particulara al dintre del Felibrige del sièu temps. Ardorós defensaire de la lenga - l'occitan niçard - emai de las tradicions de la Contèa de Niça, es tanplan oposat al restacament de Niça a França, enterinat pel plebiscite d'abrial de 1860. Amic d'enfança de Garibaldi, prigondament estacat a la maison italiana de Savòia, Guisol foguèt tanben jornalista (creèt lo diari prò-italian en lenga occitana La Mensoneghiera). Tanaire de profession, s'illustrèt tanben coma dançanièr, poèta emai comedian de lenga d'òc. Dins lo poèma aqueste, Guisol, coma ne n'a costuma, exprima ses conviccions desfavorablas a l'annexion francesa de la contèa de Niça.

Realizat per l'abat Jacques Gondret, felibre actiu dins lo Briançonés (Aups Nauts) emai afogat de cultura locala, aquel diccionari presenta lo parlar occitan vivaro-aupenc de la valada de Cairàs.

Extrach del cant quatren amb la revirada francesa en regard del poèma epic Li Carbounié (1876) de Felix Gras (1844-1901), sonat "lo felibre roge" per sas conviccions republicanas afirmadas.

Dialòg d'Alexandre Langlade, en occitan del levant d'Eraut, suls tèmas cars al Felibrige : la patria, la tèrra, las tradicions, la ruralitat. Alexandre Langlade (1820-1900), de Lansargas pròche Lunèl, foguèt militari en Africa davant d'acabar sa vida coma pagès dins sa comuna. Foguèt majoral del Felibrige en 1876. Lo tèxte es dedicat a Antonin Glaize, membre fondator de la Societat per l'estudi de las lengas romanicas.

Poèma en 41 estròfas del felibre montpelhierenc Albèrt Arnavielle (1844-1927), per alhors membre d'Accion francesa e pròche dels mitans reialistas.

Dins aquel poèma allegoric, Arnavielle met en scèna una ataca de còrbs qualificas de "demons" e de "mostres" sus un borg fortificat. Darrièr aquel imatge classic de l'oposicion ombra/lum emai Ben/Mal, es probable qu'Arnavielle faga referéncia al contèxte politic del temps. Escriu aquel poèma en 1879 dins lo temps que los republicans venen de remportar la majoritat a la Cambra dels deputats puèi installan la III^a Republica dins la durada.