Se te plai, Monsen, escanes pas la miá forèst... Lo pichon pòple de la forèst se plora
De qué diriatz se qualqu'un veniá, un bèl jorn, vos sacar defòra sens cridar res ? Es pr'aquò çò qu'arriba a las bèstias que vivon pels bòsques, quand un boscatièr s'amena, quand un fuòc s'aluca, quand i a un aigatge... Lo rainald, l'esquiròl, lo rat de camp, lo duganèl, la nichola e plan maites encara veson lor ostal espotit e lor vida cambavirada. D'unes pèrdon lors pichons e los ploran. Aquelas pichonas bèstias, sens defensa, contan als enfants lor malastre e cossí li far fàcia. Lor cal tornar tot bastir endacòm mai e s'arremosar per ne discutir.