Edicion bilingua occitan-francés de las poesias deu Monge de Montaudon (sègles XII^au-XIII^au), presentacion e revirada per Luc de Goustine.

Un monge trobador, e perqué pas ? Musica e poesia que s’aprenèn d’autes còps aus monastèris… Per çò qui ei de la fin’amor, au lòc d’estar reservada aus laïcs, que’s projècta sus tota la societat en aquera fin deu sègle XII^au tan gaujosament amorosida de beutat, d’alacritat d’esperit, e d’impertinéncia. Qu’ei donc deus con·hins d’Auvèrnha près d’Orlhac, qui’s lhevè lo noste Monge a l’entorn de 1190 entà jogar lo son ròtle de galant plen de devocion, d’arbitre deu bèth usatge deu vèrbe e deu gèste a la Cort deu Puei, fin finala lo polemista agut, autanplan sus las daunas, dinc aus con·hins...deu Paradís.
Que cau hornir ad aquò las puntas d’umor e d’esperit qui l’inspiran la famosa satira deus sons confrairs trobadors. Çò qui n’empacharà pas lo noste poèta en bura de predicar l’Evangèli tan simplament com lo companhon deu Poverello d’Assisi qui seré podut estar... Aqueth barrejadís deus genres que ns’a tan plasut que’ns calè partatjar las sabors d’aqueth “Libe d’òras monasticas” de paginas inatendudas.  (Presentacion tirada deu site de l’editor)

Colleccion Littérature occitane "Troubadours"