Nouveau livre, en occitan, de Sèrgi Viaule, qui relate des « morceaux » d’autobiographie lorsque l’auteur, jeune militant nationaliste occitan, refuse de se plier aux règles de l’Armée et de l’Administration francimandas et, allant jusqu’au bout de ses convictions, sera un des rares militants occitanistes à faire connaissance avec les geôles de l’Etat français...
Emai se de costuma Sèrgi Viaule prèsa gaire parlar d’el, un còp de mai aquò’s sa volontat militanta que lo butèt a escriure aqueles tròces autobiografics. Non pas per « se passar la bròssa de relusir sus l’ego », coma o ditz tan plan dins son prefaci, mas perque sa « sola ambicion es de relatar una accion militanta pel menut, de far òbra de testimoniatge per las generacions actualas e futuras d’occitanistas ». Dins aquel libre se presenta clarament coma nacionalista e coma resistent a la francisacion d’Occitania. Cadun se farà son idèia suls combats que menèt dins sa vida. Ni per tot, cadun retendrà qu’es un dels rares occitanistas a aver butat sas conviccions fins a conéisser las jaulas de l’Estat francés. Lo relat de son itinerari de vida participa a l’escritura de l’istòria, fins ara pauc documentada, del movement occitanista de las annadas 1970-1980. Son testimoniatge es d’ont mai preciós per las generacions venentas d’occitanistas qu’elas devon dobrir d’autras dralhas de resisténcia adaptadas als temps que son los nòstres. Se conéisser l’istòria es indispensable per analisar lo present, de cap de biais pòt pas èsser un modèl per l’avenidor. A l’ora d’Internet d’autres metòdes d’accions radicalas devon èsser inventats. D’aquí l’importància de conéisser las experiéncias de nòstres davancièrs. Aquesta n’es una demest plan maitas.
