Dins aqueste espectacle tot en poesia e en emocion, Alain Larribet destilla de racontes de son enfança, d'istòrias de pastoralisma, d'aquí (Val d'Aspe, dins Pirenèus) e d'endacòm mai… Per aquesta version jove public, Alain Larribet alèuja son prepaus, desvolopa de musicas per torn entrainantas o emmascantas a las qualas son convidadas a çò jónher per la votz los mainatges e lors accompagnants.

D'ièr cap a uèi, Alain se rebremba, e conta, son amor per la montanha per de moments fòrts de son enfança : sa primièra jornada passada en estiva, una nuèit breçada per la pluèja… Evòca las fedas : « de blancas e de las negras, talas de las nòtas de musica….dessenhan sus aqueles caminòls vièlhs una particion ». Evòca sos rencontres amb de personas portant dels prenoms que sonan l'endacòm mai coma Djola que jòga de carabassas, o encara amb de cabras qu'escalabran dins los arbres…

Mai qu'un raconte, lo Berger des Sons, es l'istòria d'una vida... esmoventa, fosic e apassionat.

L'espectacle es tanben prepausat en version tot tot pichons de 25′.