Explorar los documents (15456 total)
Brun, Joan Frederic
Roman de sciéncia ficcion en lengadocian.
Car Xlo se rapelava, ara, amb agudesa. Lo prumièr còp qu’aviá desvistat Maurizio, aquel jorn de terror e d’ombra. Las gents corrissián per carrièiras en cridant : la federacion umana es batuda, los Nxfürn son mèstres d’Andromèda e de Magellan… Los esquipatges de las naus escapadas a la batalha, vestits de lutz fauba, portavan la maudison dins sos uòlhs escurs. Son agach reflectissiá tota la terror de l’espaci. Après dètz mil ans de victòrias aisidas, per lo prumièr còp los òmes s’embroncavan a de fòrças immensas, estrangièiras, irresistiblas. Maurizio èra sol au mitan, atrencat d’un escafandre forastièr. Se vesiá qu’èra pas de las Pleiades. Mas Xlo alavetz ne veguèt pas qu’una causa : lo pes, gaireben tangible, dau desespèr que cachava mortalament sas espatlas.
Car Xlo se rapelava, ara, amb agudesa. Lo prumièr còp qu’aviá desvistat Maurizio, aquel jorn de terror e d’ombra. Las gents corrissián per carrièiras en cridant : la federacion umana es batuda, los Nxfürn son mèstres d’Andromèda e de Magellan… Los esquipatges de las naus escapadas a la batalha, vestits de lutz fauba, portavan la maudison dins sos uòlhs escurs. Son agach reflectissiá tota la terror de l’espaci. Après dètz mil ans de victòrias aisidas, per lo prumièr còp los òmes s’embroncavan a de fòrças immensas, estrangièiras, irresistiblas. Maurizio èra sol au mitan, atrencat d’un escafandre forastièr. Se vesiá qu’èra pas de las Pleiades. Mas Xlo alavetz ne veguèt pas qu’una causa : lo pes, gaireben tangible, dau desespèr que cachava mortalament sas espatlas.
Poetto, Lucas Martin
« Las poesias de Luc Martin Poet las se pòlon betar sença problèma dins la rea de la tradicion literaria occitana de Las Valadas. El nen reprend las tematicas e las linhas de desvelopament e, per moien d’aiçòn, l’inevitabla evocacion de la montanha qu’ilh es demandaa ja dal titre: Brics. Caira sobeirana d’una opausicion entre aut e bas, al mièi de las cimas e la plana, qu’ilh noiris la producion poetica d’aicèstas valadas, perquè es la mesma oposicion que traversia son istòria, sobretot aquela mai pròcha. La devalaa viscua coma alienacion, coma la fosse un mal comun (en s’encalent de dobrar paraulas un pauc fòrtas) que idealament nos porriam far remontar al moment d’ont las valadas, culturalment e linguisticament adrèiçaas arrés al caire transalpenc, las se tròbon escartaas d’el e adreiçaas derandon pustòst vèrs la plana e sos centres, linguisticament e culturalment diferents, coma diferentas eran las condicions de vita que las semonian. Una blessura que laissa la marca e, a travers las generacions, la se repropausa – sus lo plan poetic, si non sus aquel esistencial – a un jove que chausis abo reconoissença la lènga dal sènher (Sènher; La velhaa), drant per parlar e puèi per crear: Fraire Cluson coma tu / L’es una vita que vauc aval / Sença janmai quitar cèstas montanhas (Fraire Cluson). [...] » - Chambra d'Òc
Informacions
Informacions
Tres sauts bearnés de creacion (Ceridet, Saut de la sau, Madisaut) e los 7 sauts repensats :
1. Lo Ceridet (Musica, M. Maffran – Mande, M.C. Hourdebaigt)
2. 7 sauts edicion Biarn e Sola (Mescla d’aires populars pireneans perpausat per M.C. Hourdebaigt)
3. Saut de la sau (Musica e mande, M.C. Hourdebaigt)
4. Madisaut (Musica, mande e coregrafia, M.C. Hourdebaigt)
Tà'n saber mei
1. Lo Ceridet (Musica, M. Maffran – Mande, M.C. Hourdebaigt)
2. 7 sauts edicion Biarn e Sola (Mescla d’aires populars pireneans perpausat per M.C. Hourdebaigt)
3. Saut de la sau (Musica e mande, M.C. Hourdebaigt)
4. Madisaut (Musica, mande e coregrafia, M.C. Hourdebaigt)
Tà'n saber mei
Jòrdi Peladan
PRESENTACION
Antòni Ipolit Bigòt, nascut e mòrt a Nimes (11825- 1897) saupeguèt en posant dins lo fons universal de las faulas lor porgir una tòca originala e particulara, çò que ne farà un autor dels mai presats dins sa vila e son ròdol. E mai se diguèsse imitator de La Fontaine se’n espaceja d’a fons que situís sas faulas dins son luòc de viure e dins la vida videnta de son temps. Mai li arriba de còps de ne cambiar completament la morala. Tot aquò es pastat d’umor e encara a l’ora d’ara se trapan de nimesencs que coneisson sas faulas e se congostan de las dire.
Mercé sa granda coneissença de las poësias de Bigòt, Aimat Serre (1922.1993) dins un librilhon clafit d’umor Mots de Jòcs (ed. MARPOC 2002) farà una plaça originala e umoristica a las bèstias eròias d’aquelas faulas. Es la confrontacion d’aqueles dos obratges e sa vision desencalada de las relacions òme- bèstia que farà l’objècte d’aquela charradissa.
CONTACTAR LO CONFERENCIÈR
Per contactar Jòrdi Peladan, autor d'aquela conferéncia :
06 30 71 25 91 / jordi.peladan@wanadoo.fr
Reedicion de l’obratge parescut en 2012 a las edicions Lo chamin de sent Jaume.
« Dinc a non i a guaire, Marcela Delpastre que regnava shens partatge sus l’etnologia lemosina (Lemosin entenut au sens un chic forçat d’airau dialectau), dab tant e tant d’estudis sus tots los subjèctes e aquera soma qui pensavan insuperabla, Le tombeau des ancêtres, parescuda en fulheton dens la revista Lemouzi e represa en volume a Payot en 1997. La colleccion « De temps pacan » de las edicions Lo Chamin de Sent Jaume qu’èra d’aulhors estada creada entad era, e los prumèrs dus títols que l’èran consacrats.
D’ara enlà, que son dus. Solide, que coneishèn dejà a Michèu Chapduelh per las soas publicacions suus arreproèrs e mimologismes, mes lo present obratge qu’ei d’un aute endom. Los vint un capítols de J’ai refermé mon couteau, qui balhan ua vista d’ensemble de la cultura tradicionau d’aqueth país, quan seré d’ua faiçon e sus un ton hòrt diferents, que son lo complement indispensable deu Tombeau. E aquò shens ac paréisher, dab quauquarren de bonifaci que’s poderé díser, com en un entertien particular, com se parla au còrn de la taula, au cot deu huec.
A ua generacion de distància, Marcela Delpastre e Michèu Chapduelh qu’an en comun un airau d’enquèsta limitat au lor environament immediat, la coneishença intima de las causas dont parlan, l’intuicion de tot çò qui pòrtan e significan. Qu’an de mei ua qualitat inapreciabla : qu’obreishen un sarròt de pòrtas, jamei ne las vse barran au nas.
Sonque lo cotèth que serà barrat, lo de Nontronh, lo de la metafòra.
Dinc au repaish qui vien... » - IÈO-Novelum
Tà'n saber mei
« Dinc a non i a guaire, Marcela Delpastre que regnava shens partatge sus l’etnologia lemosina (Lemosin entenut au sens un chic forçat d’airau dialectau), dab tant e tant d’estudis sus tots los subjèctes e aquera soma qui pensavan insuperabla, Le tombeau des ancêtres, parescuda en fulheton dens la revista Lemouzi e represa en volume a Payot en 1997. La colleccion « De temps pacan » de las edicions Lo Chamin de Sent Jaume qu’èra d’aulhors estada creada entad era, e los prumèrs dus títols que l’èran consacrats.
D’ara enlà, que son dus. Solide, que coneishèn dejà a Michèu Chapduelh per las soas publicacions suus arreproèrs e mimologismes, mes lo present obratge qu’ei d’un aute endom. Los vint un capítols de J’ai refermé mon couteau, qui balhan ua vista d’ensemble de la cultura tradicionau d’aqueth país, quan seré d’ua faiçon e sus un ton hòrt diferents, que son lo complement indispensable deu Tombeau. E aquò shens ac paréisher, dab quauquarren de bonifaci que’s poderé díser, com en un entertien particular, com se parla au còrn de la taula, au cot deu huec.
A ua generacion de distància, Marcela Delpastre e Michèu Chapduelh qu’an en comun un airau d’enquèsta limitat au lor environament immediat, la coneishença intima de las causas dont parlan, l’intuicion de tot çò qui pòrtan e significan. Qu’an de mei ua qualitat inapreciabla : qu’obreishen un sarròt de pòrtas, jamei ne las vse barran au nas.
Sonque lo cotèth que serà barrat, lo de Nontronh, lo de la metafòra.
Dinc au repaish qui vien... » - IÈO-Novelum
Tà'n saber mei
Grégory Jolivet
Grégory Jolivet, gran mèste de la sonsaina, que bota ací la soa immensa mestria tecnica, melodica e ritmica au servici deu repertòri tradicionau de la soa tèrra mairana, lo Berric. - AEPEM
« Un viatge peu Berric de la mea enfança, la tòca que i ei de retrobar, e de prepausar, daubuns tròç qui m’agradan, qui n’èi pas jamei jogat o qui son chic coneguts. (…) Qu’èi causit melodias de diferents parçans geografics : Sancerre, La Borne, Mehun-sur-Yèvre, Vierzon, Allogny, Asnières, Fussy, Essaudun e Chasteurós, la mea vila d’adopcion. Per l’estille, que’m soi inspirat de grans tocadors de sonsaina berrigauds com Laurent Bitaud, Georges Simon, Jean-Claude Laporte. Qu’èi utilizat collèctas, recuelhs de particions (…). Que dèishi entad aquesta escadença las meas granas sonsainas dab clavèr perlongat e que tòqui dab plaser sus la mea sonsaina en re alto, acordatge pròche deu son de Georges Simon e sus ua magnifica sonsaina barròca en sòl/dò... » - Extrèit deu liberet
Tà'n saber mei
« Un viatge peu Berric de la mea enfança, la tòca que i ei de retrobar, e de prepausar, daubuns tròç qui m’agradan, qui n’èi pas jamei jogat o qui son chic coneguts. (…) Qu’èi causit melodias de diferents parçans geografics : Sancerre, La Borne, Mehun-sur-Yèvre, Vierzon, Allogny, Asnières, Fussy, Essaudun e Chasteurós, la mea vila d’adopcion. Per l’estille, que’m soi inspirat de grans tocadors de sonsaina berrigauds com Laurent Bitaud, Georges Simon, Jean-Claude Laporte. Qu’èi utilizat collèctas, recuelhs de particions (…). Que dèishi entad aquesta escadença las meas granas sonsainas dab clavèr perlongat e que tòqui dab plaser sus la mea sonsaina en re alto, acordatge pròche deu son de Georges Simon e sus ua magnifica sonsaina barròca en sòl/dò... » - Extrèit deu liberet
Tà'n saber mei
Marie-France Fourcadier
PRESENTACION
Per conéisser Loïsa Paulin, femna e poetessa, cal cercar dins sos poèmas e sa pròsa. Femna o èra : fòrta e fragila a l’encòp, amorosa e dolorosa mas liura, indomdabla e modèrna.
Contra las penas moralas e los patiments fisics que la matrassèron, son recapte foguèt la lectura, la solesa e l’escritura. Comencèt a escriure en francés que descobriguèt a sèt ans mas pendent dètz ans abans de morir compausèt una magistrala Òbra poetica tendra e militanta en lenga d’òc.
Per contactar Marie-France Fourcadier, autora d'aquela conferéncia, mercés de passar pel CIRDÒC - Institut occitan de cultura : secretariat@oc-cultura.eu
CONTACTAR LA CONFERENCIÈRA
Per contactar Marie-France Fourcadier, autora d'aquela conferéncia, mercés de passar pel CIRDÒC - Institut occitan de cultura : secretariat@oc-cultura.eu
Calandretas de Carcassonne, Agde et Nîmes
Coma cada annada, lo CIRDOC - Institut occitan de cultura collabòra al Prèmi literari Calandreta, organizat per las Calandretas d'Agde, Nimes e Carcassona, e a la Passejada literària que lo clava. Un temps fòrt de la literatura de joinesa en occitan amb a son còr lo rencontre entre los autors e lor public que ongan se debanarà en linha lo 11 de mai.
Rendètz-vos en partir de 9h30 : https://meet.jit.si/PremiLiterariCalandreta
Qu'es aquò lo Prèmi literari Calandreta ?
Creat en 2016 per la Calandreta Dagtenca, aquel prèmi literari, dubèrt a totas las escòlas que se vòlon marcar, convida los joves lectors a votar per l'obratge qu'aiman mièlhs entre una seleccion d'òbras en occitan (4 per cada cicle).
Aital, es una jurada de mai de 1 000 joves lectors que balhan aquel "Prèmi literari Calandreta". La proclamacion de las resultas es l'escasença per una granda jornada de fèsta, de rencontre amb los autors e d'escambis a l'entorn del plaser de legir : la Passejada literària.
Rendètz-vos en partir de 9h30 : https://meet.jit.si/PremiLiterariCalandreta
Qu'es aquò lo Prèmi literari Calandreta ?
Creat en 2016 per la Calandreta Dagtenca, aquel prèmi literari, dubèrt a totas las escòlas que se vòlon marcar, convida los joves lectors a votar per l'obratge qu'aiman mièlhs entre una seleccion d'òbras en occitan (4 per cada cicle).
Aital, es una jurada de mai de 1 000 joves lectors que balhan aquel "Prèmi literari Calandreta". La proclamacion de las resultas es l'escasença per una granda jornada de fèsta, de rencontre amb los autors e d'escambis a l'entorn del plaser de legir : la Passejada literària.
Cie Vent de sable
Cherguy Théâtre
Jean-Michel Hernandez
Cherguy Théâtre
Jean-Michel Hernandez
PRESENTACION
Une histoire sans fin
Teatre musical
Resumit :
Maurice et Angelina – dos artistas del Théâtre Ambulant - se produsan de plaça publica en plaça publica.
A eles dos, nos contan la famosa "istòria sens fin" !
Es l'istòria d'un rei fòrça gormand de contes e de cançons. A cada còp qu'un artista a acabat sa prestacion lo rei insociós se met a cridar ! : "Ne'n vòli encara !". Una vertadièra frenesia qu'entraina lo rei a ne'n voler totjorn mai e que mena lo public dins una vertadièra cascada de contes e de cançons vèrs un final... imprevisible !
Nòtas de mesa en scèna :
• Lo platèu es void a la tota debuta de l'espectacle
• Lo decòr s'installa tre la debuta e evoluís a flor e a mesura dels racontes o de las cançons (doas escobilhas, una selha, un cordèl coma còrda per las pelhas sus la quala son suspenduts qualques objèctes )
• Los 2 protagonistas arriban cargats dels elements de scenografia
• Se presentan coma dos recuperators – recicladors (sul bòrd de la rota, fan ofici de netejaires de plastic e autres objèctes desconvenents jetats negligentament)
• Son tanben d'espigaires, amoroses de la natura que lor ofrís sos fruits mas tanben "presents" coma cauquilhatges, granas, carabassas secadas...
• Las recuperacions d'objèctes servisson als costumes dels dos actors
• Los presents de la natura servisson de persecucions per acompanhar las diferentas cançons
• Los dos actors altèrnan en permanéncia, istòria racontada al public, jòc teatralizat e musica, mantenon l'atencion del public pels cambiaments de ritmes.
• Maurice e Angelina son dos protagonistas eissits de la tradicion dels contaires – musicians de plaça publica, circassians de teatre popular. Evoluisson dins lo registre del clown blanc (o Mr Loyal) lo que mena e lo de l'Auguste que seguís (e de còps se perd !)
• La mesa en scèna amena de "reviraments" dels dos personatges, Angelina que seguís los conselhs de Maurice pels desplaçaments, los cambiaments de situacion, deven la cap d'orquèstre dins los temps musicals.
Maurice e Angelina se cambian davant lo public (per interpretar d'unes personatges de las istòrias) amb d'elements fòrça simples de transformacion (un capèl, cauçaduras, lunetas, borsas de plastic). Jogan l'espectacle amb complicitat amb lo public, li demandant de còps qualque interactivitat en ritmes musicals.
Causidas dramaturgicas e musicalas – elements de pedagogia
• L'espectacle es escrit a partir de 3 contes e 9 musicas (cançons del monde, cançons popularas francesas, improvisacion vocala e composicions).
• Adaptacion de :
1 - « Une histoire sans fin » conte popular brasilenc qu'es tanben lo conte quadre de l'espectacle
Istòria d'un rei que ne'n vòl totjorn mai e que permet de jogar amb lo public e aital de ritmar l'espectacle pel retorn regular de "Ne'n vòli encara !"
2 - « Mariama » conte popular d’Africa de l’Oèst
Una adaptacion dins la quala avèm causit de modernizar l'eroïna (la jove pretenciosa) en jogant sul vestit e lo lengatge per din de tocar mai dirèctament lo public joinesa.
3 - « La montagne des anciens » adaptacion d'un conte popular japonés que conta la transgression d'una lei injusta (la de daissar morir los vièlhs sus la montanha). Una version que daissa granda plaça a la paraula e a l'emocion del cant.
Las cançons son eissidas del repertòri popular e cantadas en mantunas lengas (francés, portugués, occitan, bulgar).
Son (per d'unas) acompanhadas de percussions (presents de la natura) o instruments originals eissits de recuperacions o de fabricacion artesanala.
Contan tanben d'istòrias d'amor que son tradusidas al public (e al rei que ne'n vòl totjorn mai).
Una «contrabassina » acompanha una cançon e un conte.
La causida estetica de la simplicitat propausa tanben al jove public una atencion : a l'ecologia (los accessòris scenics son recuperats sus la rota o ofèrts per la natura) aital qu'a la creativitat a partir de materials pauc cars.
EQUIPA ARTISTICA :
« Une histoire sans fin », una coproduccion de la Cie Vent de Sable e de la Cie Chergui Théâtre
Adaptacion dels contes, mesa en scèna, jòc : Jean Michel Hernandez
Adaptacion de las musicas, direccion musicala e jòc : Muriel Morelle
FICHA TECNICA
Tematicas desvolopadas que pòdon interessar los publics joinesa :
> ecologia
> simplicitat e imaginar
> creativitat musicala
> diversitat e diferéncia
> lo rire
Espectacle tot public a partir de 6 ans
Durada : 1h10
Montatge : 1h30 – Desmontatge : 1h
Dimension platèu minimum dobertura : 6m – prigondor : 4 m
Ficha tecnica
Sonorizacion en autonomia
Implantacion lum per las salas equipadas :
Plen fuòc sul platèu sus un 6m de dobertura e 4m de prigondor + contres òcres-iranjats. Una decopa (o PC) abans scena al centre en un blau prigond.
Per las salas non equipadas : possibilitat de jogar en plen fuòc
Coproduccion
Cie Vent de Sable (09) e Chergui Théâtre (81)
CONTACTE DIFUSION :
Site de la Cie Chergui Théâtre : http://www.chergui.org/wp/
Contacte Chergui Théâtre
Tel 06 86 84 16 21 - chergui.theatre@gmail.com - http://www.chergui.org
Komred
Komred, que son cinc joens musicaires qui descobreishen amassas, hòrt de d’òra, musica e dança tradicionau auvernhata au Gamounet, en çò deus « Brayauds ». Tostemps au servici deu dançaire, un ric tribalh d’adobaments que tira partit au miélher deus timbres e sonoritats deus diferents instruments. Las borrèias e autes melodias tradicionaus que son usinadas, engolidas, coloradas... dens l’arrespècte de l’estile, de la frasejada e de la cadéncia. Portant ad aqueth ric repertòri locau las lors pròpias composicions, los musicaires de Komred que perpausan atau un bal auvernhat energic e viu, dab com briu conductor la borrèia de tres temps !
Après dus prumèrs albums (Musiques d’Auvergne en 2009 e Sous les noyers en 2013), Komred que quita las aisinas deus estúdios e qu’ei en dirècte, au moment d’un bal vertadèr, que lo quintet enregistra lo son tresau opús, Grange, paregut en 2019.
Antoine Cognet : banjo, guitarra
Clémence Cognet : vriolon, votz
Cyril Etienne : clarineta
Mathilde Karvaix : clarineta, votz Loïc Etienne : acordeons diatonics
Tà'n saber mei
Après dus prumèrs albums (Musiques d’Auvergne en 2009 e Sous les noyers en 2013), Komred que quita las aisinas deus estúdios e qu’ei en dirècte, au moment d’un bal vertadèr, que lo quintet enregistra lo son tresau opús, Grange, paregut en 2019.
Antoine Cognet : banjo, guitarra
Clémence Cognet : vriolon, votz
Cyril Etienne : clarineta
Mathilde Karvaix : clarineta, votz Loïc Etienne : acordeons diatonics
Tà'n saber mei