UÈI es lo uèi uman que lo grop canta, aqueu dei batèstas anonimas, dei corsas tragicas, dei destinadas derisòrias de l'individú en quista de bonur. Es tanben l'uèlh, aqueu que regacha leis escandols societaus, lei dramas umanitaris, la trajectòria funèsta d'un monde desarticulat. Uèi vòu descriure aquela rota estrecha, rota de l'uman dins sa solesa e seis espers ai crotzaments dei pesadas dau demai de l'umanitat, una règa qu'abandona son quitran, sei pavats, marca, empèga, vira-vira... En tota banalitat, Uèi vòu cantar l'òme e la femna, dins seis espers, seis amors, sei paurs, sei jòias e sei lagrèmas. Dins la seguida dei cantastorie sicilians o de la Nòva Cançon Occitana vòu, emb sei mots o aquelei deis autres e dins sa lenga, l'occitan, contar la societat, ne'n tornar de cronicas : aquela d'un joine botanista tuat per lei gendarmas dins Tarn ò d'un mendicaire nissart mandat au banhe en junh de 1920.

Uèi son quatre cantaires mascles, a l'encòp interdependents e liures : de còps l'espetada dau quatuòr e de l'armonia que ne'n religa lei votzs lei projècta sus de camins solistas, d'autrei la densitat dau teissut timbrau leis amassa coma lei quatre muscles d'un meme ponhau. Sa votz es plena, e prèsta a bramar coma lo còr dei sacrificats. Son cant es contradictòri, aspre coma una credada desesperada e suau coma una careça amorosa. Saup èstre lise, estirat e aerian, coma engimbrar l'ipnòsi e l'estransi per la demultiplicacion e leis entrelaçs ritmics. Aqueleis armas impressivas, lei dos fondators dau grop Rodin Kaufmann e Denis Sampieri leis an tornadas emb elei de lor viatge musicau de mai de dètz ans emb Lo Còr de la Plana. De sei viradas sus lei 5 continents n'an apres l'irreductible e duradissa valor universala de la votz nusa, que tòca e trasvira sens ges de diferéncia que que siegue l'endrech dau monde. An tamben embraçat leis evolucions lei mai contemporanas e actualas que tornam trobar en comun ai quatre extremitats d'un monde mai que jamai religat. Ben segur se podriá regretar una evolucion globala vèrs l'uniformizacion dau prepaus musicau de monte que venga, mai Uèi aima melhor s'en servir, i cercar de mejans novèus per butar sa creacion au delai dei frontièras que li impausa la votz despolhada : Uèi utiliza l'artifici electrò-acostic que cambia lo cant nús en fuòc pirotecnic musicau ais efiechs sonòrs e carnaus : octavas sub-armonicas, lamas de silenci dei gaters, lei delays calòssan e lei pitchers desorientan... Lo cant polifonic s'adjunh ansin l'ajuda d'una cinquena votz, aquela de l'electronica, que se pòt pas uèi desseparar d'una creacion qu'espèra passar lei limitas que li impausa lo fach d'aguer per sol instrument armonica que la votz pura.

Uèi es un grop occitan, una lenga dins la quala s'exprima sens ges de concession. Occitània es ni un país nimai una nacion, mai es un territòri linguistic e culturau a l'existéncia seculària, que lei promièrs poètas fasián dardalhar son art dins Euròpa tota. Es un luòc istoric de passatge, de travèrsa, de partença o d'arribada, que se norriguèt totjorn d'aquel apòrt constant de l'autre : au sègle 11 ja, a-n-aquelei poètas guerriers l'agradavan de veire dins lo Khorassan pèrsa lo breç de l'amor e de l'art. Aqueu desidèri gaireben inconscient de s'inspirar de l'autre se vei a mai d'un nivèu dins l'anar dei musicians de Uèi : dins leis indianas, sagèus de Provença, qu'ondran sei vestits e son ja d'emprunts longanhs e totjorn actuaus, o sa volontat d'integracion deis autras musicas, la recèrca d'un equilibri entre aqueleis influéncia exterioras e lo legat culturau inmens dau territòri que lei pòrta. Un equilibri que trantalhan jamai d'anar cercar lei rèulas alhors, finca la mar d'India o dau Caribe. Uèi es donc dins la continuitat d'un camin d'integracion enregat de lònga data. Espèra perseguir umilament aqueu vam musicau portat per tant d'autreis artistas occitans avant eu : trobadors, cantaires populars dau sègle 19, actors de la renaissença deis annadas 70 e polifonistas deis annadas 2000.