Explorar los documents (15456 total)
Tornam trapar, amb fòrça e prigondor, las tematicas que marcan l’òbra del poèta. Dins lo prefaci, Miquèla Stenta saluda aquesta poesia de la simplicitat qu’a per tòca d’aténher lo còr dels umans e de tota causa e que sèrva un esper caparrut fàcia al constat del mal-èsser del monde. Amb lo poèta, viatjam dempuèi son cabanòt al bèl mitan de las vinhas menerbesas fins a d’endacòm mai (Espanhas, Magrèb, Africa del sud mai que mai) : l’espandi del poèta non coneis termièras, poblat d’actes intemporals, de la cèrca de l’amor e de la patz, d’una comtessa de Tripòli de rescontrar o tornar trapar un jorn… Lo poèta es un teisseire de mots En vèrses ritmats o en pròsas cortetas, Miquèl Decòr es un mèstre per faire valsar la lenga e téisser los mots e lo lengatge. Aqueles mots corrisson coma las aigas : las de las sorgas e de las fonts, de Sessèr al rio Vero, fins a « la mar qu’ofrís sa sal ». Un poèma escrit pels Calandrons de Carcassona es dedicat a la memòria del caporal Barthàs : « La voliam pas la guèrra / Jaurès, lo sindicat, la patz, / Combatre la misèria… / N’aviam plan pro a far / Sens anar faire la guèrra. » Non, Miquèl, èras pas brica un « faidit de tròp », vist que l’èime del reviscòl te menava tan plan coma lo Bernat de Ventadorn que vesiá la lauseta cantar lo retorn renovelat e desirat de l’alba.
Alan Roch
Un conte musical pour annoncer l'arrivée du printemps
Jan-Pichon joue du violon, c'est sa passion. Et il en joue si bien que lorsqu'il va dans le bois, tous les animaux, du plus petit au plus gros, deviennent ses amis. Cette harmonie va être brisée par l'arrivée d'un oiseau inconnu de tous, un oiseau étranger. Mais quand un jour cet étranger disparaît, Jan-Pichon réalise qu'il vient de perdre un ami. Il va alors se lancer dans une quête impossible pour apprendre à voler. Il ne réalisera pas ce rêve, mais sa longue marche initiatique, faite de rencontres et de séparations, donnera un sens encore plus profond à tous les actes de sa vie.Musiques et contes traditionnels s'entrecroisent, se superposent, s'emmêlent et se complètent dans une magie poétique propice à toutes les évasions, à toutes les rêveries.
André Gabriel - musicien : Galoubet-tambourin, tambourin à
cordes, violon, violon sabot, rebec, vielle à roue, cor de chamois,
ouloussi, frestèu, fifre, flûte double et harmonica.
Rémy Salamon - conteur.
Tout public à partir de 6 ans. Ce spectacle s'adresse aussi à un public adulte.
Durée : 1h15
Contact : A.E.L.Oc
https://www.aeloc.fr/contact.php
Photo : Amélie Casanova
Emission del 17 de novembre de 2021
Joan-Maria Roussel, estatjant de Bourdic
Aquesta setmana Tè Vé Òc anèt au rescontre de Joan-Maria Roussel un estatjant dau vilatge de Bourdic (ducat d'Uzès) . Joan-Maria nos faguèt visitar lo vilatge e parlèt d'una de seis activitats: una pagina Facebook onte enregistra cada setmana una vidèo en lenga nòstra. Seguiguèt lei cors d'occitan de l'IEO 30 a Sant Geniès de Malgoirès per lo plasèr de parlar son "patoès" de Bourdic, vilatge qu'aima tant. Comencèt pendent lo confinhament per de cronicas sus lo vilatge e seis edificis de remarcar, puèi fuguèt sus lei praticas de cada jorn, lo trabalh de la tèrra e lei tradicions. Ara contunha en causissent cada còp lo decòr que conven a sa cronica. De retrobar sus sa pagina Facebook.
Un retrach per Miquèu Gravier.
[resumit de Tè Vé Òc]
Mas res es pas simple que de còps, la fortuna ajuda a l'òme ausat. E per aquel que sap i faire i pòt donar la man...
Aquel especactle de gaireben una ora dètz (a partir de 12 ans), en francés mirgalhat d'occitan (mas que tot lo monde pòt comprendre) es pebrat de musicas e de cançons acompanhadas per un acordeon.
Contact : 07 50 65 26 37 ou lekiosque15@gmail.com
Còrnamusas occitanas peus nuls o Etnomusicologia (e pas sonque) accelerada per lusir en societat
En francés, mès francés qui pud a l’occitan a plen nas, ou en occitan de Gasconha, contes o istoèras qui hèn víver los musicaires. Atencion, musicaires populars occitans, rotinièrs e jogaires de bals, mès pas sonque… Deus mites fondators universaus on lo Pan n’a pas lo ròtle bèth, on l’Appolon n’ei pas lo mei lusent, mès mites que las musicas de uei respiran enqüèra.
I avèva un còp lops, lo Diable e la musica.
Joan-Miquèu Espinasse, contaire poli-instrumentiste, jogarà e contarà còrnamusas occitanas (bohas, bodega...) o deu Centre França e d'autes instruments populars d’aquèstas tèrras.
Universalitat deu locau per ua descovèrta o ua introspeccion qui ajuda a compréner que d'aci se vei lo Monde.
Segon la pagèra, l’espectacle pòt èsser en acoustic (dinca 40 personas) se la sala prepausa condicions d’escota corrèctas.
L’espectacle dura environ ua ora, pòt èsser en occitan de Gasconha o en francés, adaptat peus mainats o tot public.
Site : https://www.facebook.com/JMEspinasse/
Contact : jmichel.espinasse@gmail.com
Fòtos : Arnaud Cassagnet
Groupe du Périgord issu du renouveau chansonnier des années 1970, Peiraguda marque ici comme il se doit le coup de ses 40 ans. Un anniversaire donc, et un album en forme de consécration : des nouveautés, des adaptations et des enregistrements en public déroulent tout le savoir-faire folk derrière ce nom emblématique.
Emission del 23 d'octobre de 2021
L'abadiá de Lagrassa
L'abadiá de Lagrassa es un joièu dei Corbièiras. A riba d'Orbieu s'apara un pauc dei vents. Es monumentala e luminosa. Una carta fuguèt signada per sa creacion en 779 per Carlesmanhe. A l'ora d'ara, 40 religiós (20 prèires) vivon dins l'abadiá. Trabalhan au jardin e a l'òrt o dins l'abadiá. Leis oficis ritman la jornada. Lo clastre, la glèisa, lei salas diversas, lo jardin son de descubrir. Lei monges cultivan la vinha e l'olivièr, doncas vendon sei produchs, de libres e d'objèctes religiós dins la botiga a l'entrada de la cor d'onor. Es Joan Blanc, un istorian ben conegut a Carcassona que nos guidèt per aquela visita. Lo mercejam de son ajuda preciosa.
Un reportatge de Lisa Gròs.
[resumit de Tè Vé Òc]