Irène es pas jamai vertadièrament a sa plaça : ni completament d'aquí, mas pas d'alai tanpauc. Percor doas lengas e doas culturas que s'entremesclan, s'afrontan o se completan sens pas jamai causir de camp, sens pas jamai causir d'enemic. Pendent una collècta de racontes en occitan, la daissem pas dire son istòria, se compren l'occitan, Irena lo parla pas. Estabosida per la violéncia d'aquela exclusion, va refusar de causir entre lo francés e l'occitan. A comptar d'aquel moment, debuta per aquela vagabonda de l'entre-dos, una quista onirica e amusanta a l'encontre de sos aujòls, descendents, amors o... emplegaires.  

Reflexion sus la violéncia e la fragilitat del discors identitària, JPOP propausa de seguir los estats d'esperits, los sovenirs e los fantasmas d'una amna qu'aima pas res mai que s'assetar sus sas patèrlas entre doas cadièras. Que d'aquela posicion instabla e vertiginosa pòt se pausar la question portaira d'umanitat : cossí aculhir, cossí faire de la plaça a l'autre ? 

JPOP es un imne dedicat a los que refusan lo discors comunautarista, a los que vòlon pas perdre lor memòria, a los que dintran pas jamai dins las casas. 

amb Emilie Esquerré, Jean-Marc Foissac, Françoise Goubert 

vidèo  Franck Cantereau 

lutz Benoit Chéritel 

mesa en scèna Frédéric El Kaïm 

tèxte Emilie Esquerré et Frédéric El Kaïm 

sus una idèa originala d’Emilie Esquerré

L'espectacle Je ne parle pas occitan en public foguèt finançat per l'Agéncia Culturala departamentala Dordonha Peiregord, lo Consel Departamental de Dordonha, la Region Novèla Aquitània, la Region Occitània, lo Teatre de La Rampe-Tio (34), lo Consel Departamental de las Lanas, la Vila de Tolosa dins lo quadre de Occitania Tolosa e sostengut per l'Espaci cultural d'Aimet (24), lo Théâtre des 2 Mains de Vilanava de Marsan (40), lo Cuvier de Feydeau  a Artigas de Bordèu (33), l'Espaci cultural La Forge a Portèth (33), lo Théâtre de Ségure a Tuissan (11) e la Comuna de Mencinhac (24). 

CONTACTE