Recèrca
Recèrca
Seta, vila d'istòria recenta, portuària, cosmopolita… « illa singulara » segon l'expression de Paul Valery, foguèt una font d'inspiracion per fòrça autors e pintres, long dels sègles.
Aquestas videoguidas d'animacion foguèron realizadas en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
D’Òc Show est une émission de direct proposée par la webTV 100 % occitane ÒCTele : pendant deux heures, depuis un lieu représentatif de l’actualité occitane, des invités culturels, politiques, associatifs, etc. se succèdent pour répondre à l’animateur ou l’animatrice (actuellement Gisèle Naconaski) et au journaliste David Grosclaude. L’émission est entrecoupée d’interventions musicales ou artistiques en direct.
Le D’Òc Show est emblématique du projet de webTV en occitan lancé sur Internet en 2013 : il s’agissait notamment de démontrer qu’un talk show en direct de deux heures, faisant intervenir de nombreux animateurs, chroniqueur, journalistes, artistes, intervenants, sur tous les sujets de l’actualité politique, économique ou sociale, était réalisable en occitan. En 2019, près d’une quarantaine de D’Òc Show ont déjà été réalisés.
Voir tous les anciens D’Òc Show sur le site d’ÒcTele : https://www.octele.com/D-c-show_298.html
Aquesta emission d'actualitat setmanièra de 13 minutas, en lenga d'òc, es producha per Tè Vé Òc e arquivada al CIRDÒC.
En 1999, Felip Reig e Danièl Martinez crèan dins Gard una cadena hertziana locala, Télémiroir, e convidan Lisa Gròs a produsir un emission en lenga occitana.
Realizada dins un primièr temps per una còla de benevòls, l'emission Lenga d’òc/Lengo d’ò propausa aital cada setmana, per 13 minutas, de descobrir l'actualitat de la lenga e de la cultura occitanas.
En 2012 nais Tè Vé Òc, cellula audiovisuala en occitan qu'assegura d'ara en la produccion del magazine. Dins l'amira de se professionalizar, crèa en 2016 un emplec de JRI e contunha sas produccions.
La cadena istorica de difusion de l'emission, TVSud (que succediguèt a TéléMiroir en 2007), n'arrèsta en 2017 la programacion ; mas al fial de las annadas, lo magazine a investit los novèls mèdias amb la dobertura d'una cadena YouTube e de partenariats de difusion amb Occitanica, lo Cep d'Òc e los mèdias en linha d'expression occitana : la FIMOC, la Setmana, lo Jornalet.
Las emissions son propausadas en abans-primièra cada dimècres sul site de Tè Vé Òc a partir de sa cadena YouTube : http://www.teveoc.com
Aquesta seria de vidèoguidas en occitan escricha e producha pel CIRDÒC propausa de descobrir lo patrimòni cultural e toristic de la region Lengadòc-Rosselhon amb 48 filmòts d'animacion tematics d'une durada de 2 a 3 minutas.
Produch mercé al sosten del FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Al còr d’Aude, Carcassona e sa ciutat legendària escondon mantun secret. Caminarem sus las muralhas puèi anirem cap a la vila bassa al rencontre de l’un de sos melhors ambaissadors, Renat Nelli. Après anirem a la Bibliotèca d’aglomeracion de Carcassona per descobrir un dels caps d’òbra de la literatura occitana : lo Roman de Flamenca, unenca pèça originala medievala en occitan encara conservada en tèrras d’òc.
Se pòt pas parlar de Carcassona sens res dire de la dòna que, segon la legenda, li auriá balhat son nom : Dòna Carcàs. Una istòria que s’i mesclan Carlesmanhe, d'espaurugals e un porcelon gras...
Al sègle XIX, lo Castèlnòudarrienc Auguste Fourès conta sa vila e sas riquesas. Un poèta e autor occitan que sa vida foguèt tan trepidanta coma sa mòrt foguèt singulara.
Fa qualques annadas que Castèlnòu d’Arri vos convida a la Fèsta del Caçolet, mas quina es l’istòria d’aquel plat mitic e legendari ? N’es la capitala Castèlnòu d’Arri ? Lauragués s’enorgulhís tanben d’una autra produccion rara e preciosa, que la cultura e la transformacion demandan paciéncia e precision : lo pastèl.
Aquelas videoguidas d'animacion foguèron realizats en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Nombroses son los autors qu’an fa espelir la lenga d’òc entre las muralhas de Nimes. Nombroses son tanben los que, dins aquela lenga, an sauput tornar transcriure l’atmosfèra e la vida vidanta de l’anciana Nemausis, coma Antoine Bigot.
En reprenant e modificant la trama tradicionala de las faulas de La Fontaine, lo fabulista se fa la votz dels barris nimesencs.
En anar barrutlar dins lo campèstre alentorn, a qualques quilomètres de la vila, mantun tresaur se desvèla. Lo Pont de Gard, de segur, que sul costat pòrta una lèbra estranha. Las capitèlas tanben, bastiments de pèire seca que s’apèvan sus un biais de faire ingeniós.
