Recèrca
Recèrca
Nombroses son los autors qu’an fa espelir la lenga d’òc entre las muralhas de Nimes. Nombroses son tanben los que, dins aquela lenga, an sauput tornar transcriure l’atmosfèra e la vida vidanta de l’anciana Nemausis, coma Antoine Bigot.
En reprenant e modificant la trama tradicionala de las faulas de La Fontaine, lo fabulista se fa la votz dels barris nimesencs.
En anar barrutlar dins lo campèstre alentorn, a qualques quilomètres de la vila, mantun tresaur se desvèla. Lo Pont de Gard, de segur, que sul costat pòrta una lèbra estranha. Las capitèlas tanben, bastiments de pèire seca que s’apèvan sus un biais de faire ingeniós.
Vestigi de l’epòca romana, inscricha dempuèi 1985 al patrimòni mondial de l’UNESCO, lo Pont de Gard es l’impausant testimòni del passat antic de Nimes e de sa region. Domdant de sa massa lo cors tempestós de Gardon, es par la talha (gaireben 50m de naut per 275m de long) la pròva de l’engenh arquitectural roman, e demòra l’aquaducte mai bèl d’aquel periòde encara drech. Quilhat, segon las darrièras estimacions, pel mitan del sègle primièr de l’èra cristiana, lo Pont de Gard constituís ja en se un desfís als elements.
Mas lo pont fòrma tanben part de l’imaginari popular, coma ne testimònia la legenda de la lèbra del Pont de Gard explicada dins aquesta videoguida realizada en 2014 dins l’encastre del projècte e-Anem.
Version occitana sostitolada en occitan