Auteur | Clément, Anne. Auteur, interprète Benichou, Julien. Compositeur Vidal, Alain. Interprète Huang, Edda. Interprète Benichou, Daphné. Interprète Zinner, Lucas. Interprète François, Isabelle. Interprète Alranq, Perrine. Interprète Capron, Michel. Interprète Duplan, Josette. Interprète | |
---|---|---|
Editeur | Compagnie Gargamèla-Théâtre CIRDÒC-Mediatèca occitana | |
Date d'édition | 2016 | |
Sujet | Feuilletons radiophoniques | |
Type de document | Sound document sonore | |
Langue | oci | |
Format | audio/mpeg son dématérialisé | |
Extent | 00:08:18 | |
Droits | © CIRDOC © Compagnie Gargamèla-Théâtre | |
Réutilisation | Creative commons = BY - NC - ND | |
Permalien | http://www.occitanica.eu/omeka/items/show/16519 | |
Création de la notice | 2017-06-29 Marion Ficat | |
Accéder à la notice au format |
Preni l’envolopa, lo sagèl es american. Pausi la letra sus la taula del salon.
Per començar devi dubrir las fenèstras, los contravents, laissar dintrar l’aire del mes de junh dins l’ostau. Fague lo torn de l’ostal, sentís pas la rosa aprèp un annada de baradura.
Es miègjorn. Sortissi per anar crompar quicòm per manjar. Quand dintre dins l’espiçariá es la revolucion:
- Joana siás tornada ? Tot lo mond pensava que t’ères envolada per pas jamai tornar ! Mas que siás bèla ! Eleganta ! Ont as trapat aqueles jeans ? E aquel tee-shirt ? Tot lo mond a pantaissat : n’i a qu’an dich qu’ères maridada, d’autres qu’aviás decidit de viure en America amb aquela Matilda… De tot biais nos fa plaser de te veire e subretot tant polida. Segur que lo bonur es dintrat dins ta vida. E un jorn nos caldrà dire cal es la vertat. E la pichòta sabi pas cossí se sòna, de que n’as fach ? L’as venduda ? Tot lo mond ris.
- Arribarà lèu lèu. Siáu urosa tanben d’èstre tornada e de vos veire. Ai fam donc voldriái...
- Es que manjan coma nos autres de l’autre costat ?
- Pas totjorn. Donc de pan, de cambajon, d’ensalada...
Mon panièr plen m’en tòrni a l’ostau. Es pas un grand plaser de manjar soleta subretot quand òm i es pas pus acostumada. Lo telefòn sona:
- Allò ? Joana cossí vas ? E lo teulat es pas au mitan del jardin ?
- E tu Rémy de que fas ? Espèri que siás malurós tot solet dins ton polit ostal sens ta Joana !
- Es que siás malurosa sens ton Rémy?
- Sabi pas encara, veni d’arribar e m’en vau manjar un bocinet. Las gens son urós de me veire.
- Bon es l’ora de partir a l’universitat qu’ai de trabalh ! : set oras. Te sonarai lèu quand auràs manjat. Potons !
- Potons!
Dintre dins la cosina, res a pas cambiat. Temps de brancar l’electricitat, d’alucar lo frigò. Puèi manji, trapi una botelha de vin, bevi un còp. Es bon lo vin per ma testa e subretot mon còr per caçar lo « blues ». E ara, la letra ambe lo café. O sabiáí ben que m’escriuriá un jorn. Mas siáu pas segura qu’es lo bon moment.
Quaucun tusta a la pòrta. Es lo Renat l’amorós de mos vingt ans que m’a laissada per una autra. A un ramelet de ròsas rojas dins la man.
- Adiu ma bèla americana. M’an dich qu’ères tornada al vilatge. Cresiái de pas pus jamai te tornar veire.
Me dona las flors.
- Aquelas flors per te dire tot mon amor, a tu que demoraràs totjorn la flor de ma joinessa !
- Dintra Renat. Vòs de café ?
- Ambe plaser !
- Asseta te. M’en vau lo caufar.
- Es que t’an dich la novèla ?
Respòndi pas. Ara servissi lo café.
- Alara t’an pas res dich ?
Silenci.
- Ara sabes siáu ric. Ma tanta es mòrta e m’a tot daissat. Es coma per tu e ton oncle Vincent. Tròp d’argent per un òme solet. Alara s’aquò t’agradava, poiriam viure ensems. Ambe la Ròseta avèm pas agut d’enfant.
- Renat. L’an passat te l’ai déjà dich: tu e ieu fa 40 ans qu’es finit. Te sovenes pas de çò que m’as fach a 20 ans ? E ara en mai siái promésa. Lèu i aurà un maridatge al vilatge. Saràs convidat. E ara ai de causas de far e siáu cansada. Beu ton café e defòra !
Renat se lèva, e comença de plorar :
- T’ai aimat tota ma vida ! Quand la Ròseta èra malauta cada matin pregavi per la veire partir al cementèri. Per viure ambe tu ! Las femnas setz totas parièras : comprenetz res a l’amor. Es que te sovenes quand aviás pas un sòu e que t’ai prestat 1000 francs per enterrar ta maire ?
- Sortis de mon ostal ! Vòli pas pus parlar del passat e çò qu’es fach es fach ! Ai dubert la pòrta, getat las ròsas au mitan de la carrièra.
- Ton chin, lo pichòt Poubelle, es ieu que l’ai tugat. Adieu tanturla !
Eh bé ! polit retorn ! E ara la letra de Matilda:
Cara Joana,
Ai somiat de tu cada jorn dempuèi 9 meses : o sabiái ben qu’èri estada michanta de m’en anar sens dire aureveire. Aprèp tot l’amor que m’aviás bailat ! Ai besonh de tu. Dins dos mes lo pichòt arriba e vòli pas lo faire dins aquel pais. Ai paur ! E quand pensi a ma maire e a la grand de mon enfant es tu que vesi. Es que pòdi venir encò de tu per pichonar ? Fred mon òme vendrà me rejoiner dins dos mes. Pòt pas ara. Sonas me quand podràs. Me daissas pas soleta. T’aimi !
Ta filha Matilda
En Ps i a lo numerò: 410 587 90 87. De tot biais ai pas d’autra causida : me cal sonar !