Explorar los documents (5751 total)

vignette_55901.jpg
Sicre, Claude
Vernières, Muriel
Livret de 6 comptines adaptées en occitan des Comptines de la Récré de Claude Sicre (adaptation en occitan par Claude Sicre, Muriel Vernières). Les comptines ont été enregistrées par les Calandrons d'Albi. Les illustrations sont de Boris Faurie.
vignette_55900.jpg
Vernet, Florian
Le Dictionnaire grammatical de l’occitan moderne est une tentative de réponse aux besoins d’apprentissage d’un public nouveau pour qui l’occitan est une langue qui s’enseigne et qui s’apprend, avec des règles, des fonctionnements propres, des formes communes sous l’infini des variations et des parlers, avec une grammaire, en un mot. Il intègre, en allégeant au maximum les considérations théoriques, les acquis de la recherche des dernières années et met l’accent en priorité sur la syntaxe de l’« occitan larg », commune en très grande partie à tous les parlers d’oc, dans le temps et dans l’espace, par-delà les pratiques réductrices ou l’enfermement localiste. De cette syntaxe souvent originale et trop souvent mal connue, il tente d’éclairer le fonctionnement. Pour ce faire il revient systématiquement sur des notions dont la maîtrise est indispensable et propose des exemples aussi nombreux que possible.

L’ouvrage est en français pour les explications, avec des entrées dans les deux langues et un système d’indexation qui permet une consultation raisonnée.
vignette_55897.jpg
Dab Jérémy Couraut (espina, cant) Antòni Perdriolle (bateria e cant) e Menad Moussaoui (baisha, cant), la musica de Djé Balèti que se’n va chic a chic de cap a un afro-ròck punk psiquedelic neurit de las influéncias caribeanas e de la cultura Roots occitana qui caracteriza l’estile dejà plan confirmat deu trio.
Lo « power trio » qu’enradiga la soa musica enqüèra un chic mei en l’espaci mediterranèu en plaçant la soa evocacion devath los auspicis deus personatges de la religion carnavalèra e de las granas figuras deu paganisme rabelaisian.
Pantaï en Nissart qu’ei ua sòrta de saunei qui s’inscriu dens la realitat on l’imaginari e permet de véder lo monde autament e dab lo medish parat de’u cambiar. Pantaï ! Har suu monde ací e adara! Lo monde qu’ei deus saunejaires hòus !

Tà'n saber mei
vignette_55896.jpg
Cortesia
Un fòlc romançat en occitan, nuançat de guitarras psiques ròck rumba cumbièsques sus ritmes ahuecats, qu’ei qué ? Qu’ei Cortesia. Musicaires gessits de la scèna ròck e electro au caminament eclectic que s’apoderan, dab endavant, deu fòlc e qu’escàmbian caishas de ritmes contra « cajón » e « derbouka », sintetizaders analogics contrea galobet e guitarras psiquedelicas… Anglés e Francés contra Provençau !

Las istòrias e legendas, la musicalitat de la lenga, las influéncias « gipsy » e mediterranèas que son fusionadas dab ua energia ròck, ritmes tirats en lo latino/flamenco, melodias lancijantas au galobet e a la guitarra, ua votz calorosa e pausada qui’ns hèn seguir dens un univèrs unic, poetic e dançant.

Tà'n saber mei
vignette_55895.jpg
Baltazar Montanaro
Arron de (2013) e Szoledad (2007), Amors qu’ei un repertòri de composicions originaus engatjadas, escriutas e interpretadas per Baltazar Montanaro au vriolon bariton. Amours, com lo testimòni deus combats qui hèn hrèita tà har rampèu aus fondamentalismes, l’òdi de l'inconegut, de l'estrangèr e de las diferéncias ; Amours, com un mercader tà deishar la plaça a la beror dont cada èste ei capable s’ei escotat e arrespectat, shens desbrombar la qui ei presenta en cada causa qui la natura e perpausa, e dont l'artista e cèrca a tornar har la sensibilitat, la perfeccion.

Capvath 10 títols plen d’elegància e de fòrça, Baltazar que torna brombar granas hèitas istoricas, tau la caduda deu fascisme en Italia lo 25 d’abriu 1945 o enqüèra lo genocidi rwandés, e que’s hè seguir lo son auditòria en l’emocion qui horneish l’Istòria.

Tà'n saber mei
vignette_55894.jpg
Bonnemason, Jan
« Jan Bonnemason, Vicvilhon d’origina, qu’ei un amorós de la lenga que’u leguèn los son ajòus. Qu’a causit de’ns presentar ací un florilègi de mei d’un centenat de bonurets lengatgèrs, pusats tostem a la hont, de las hemnas e deus òmis deu pèis son, mantenidors creators poètas de la lenga biarnesa d’ací e de bitara. Aqueras pèrlas a votz hauta tà exprimir ua pensada de faiçon sarrada e marcanta, aqueths dísers passats en arreproèrs, aqueras maximas practicas d’arrèglas de vita o d’accions que son autant d’expressions esperituaus de las escadudas on puntejan lo plaser de la paraula e lo plaser deus mots. Mots-imatges, tròbas poeticas de las finas, aqueths trèits d’esperit de ger e de uei qui convidan cadun a préner o tornar préner lenga, que son a saptar shens moderacion. » - Éditions des Régionalismes

Tà'n saber mei
vignette_55893.jpg
J’ai un accent, et alors ?
Aphatie, Jean-Michel
Feltin-Palas, Michel
« Perqué, en França, un accent sonque ei jutjat “normau” ? Perqué non s’i enten pas jamei o quasi a la television o a la Comedia Francesa las intonacions deu Gèrs, deu Nòrd, d’Alsàcia o de Corsega ? E qui s’a pres lo poder de definir la “bona” faiçon de parlar ?
En frança, ua discriminacion peus accents qu’existeish. Que’s traduseish sovent per truferias e escarnidas, a bèths còps per l’impossibilitat d’aténher mestiers qui i a, que sian dens l’audiovisuau o lo cinèma, lo monde deus ahars o l’universitat…
Jean-Michel Aphatie qu’ei un deus reales jornalistas a har carrièra a la ràdio e a la television “en despieit” deu son accent basco. Miquèu Feltin-Palas qu’ei un amorós de las lengas de França e de la diversitat culturau. Tots dus que liuran testimònis esmavents e un diagnostic “shòc” sus aquera discriminacion desconeguda, hont de sofriments psicologics mei seriós que non creden e qui concerneish mei de trenta milions de personas. »

Tà'n saber mei
vignette_55891.jpg
Cubaynes, Jules (1894-1975)
Aqueste libre presenta una novela inedita dau majorau Juli Cubaines (1894-1975). L'autor es estacat a sa terra carcinòla d'ont tira sas principalas inspiracions. La vida dels camps e la vida de la familha son inseparablas per actuel enfant de pagés. L'occitan l'a pas aprés, l'a popat amb lo lach. Sa lenga es la del Carcin, de son enfança, de son pais. Escriu la lenga de son autenticitat. Parla de çò que coneis : sa familha, sas estudis, son ministèri, son Carcin.  Es subretot la vida de sa terra carsinòla que lo trobaire a retrasada : tèrra de causes blanquinozes ont bufa lo vent cantalés, ont los èrmes ofrison lor espandida als tropèls, ont l'agait se pòrta duscas al lentan orizon sens que res non l'arrèste, ont pracò las combas an lors òrts e lors prats, las sèrras lors malhòls, las planuras (...)
vignette_55890.jpg
Combas, Gèli
Dins Parladissas animalas, Gèli Combas contunha dins la dralha dubèrta per son oncle Loís Combas (aliàs Cantalausa, 1925-2006). Son trenta sièis bèstias que nos descrivon cossí son, cossí naisson, ont vivon, çò que manjan, lors costumas, lor vida entièira, que partejam vertadièirament amb elas, dins l’aiga, dins l’aire, sus tèrra e quitament jos tèrra. Son d’aucèls, de peisses, de mamifèrs, d’insèctes, d’anfibis, de batracis, de reptils. Lor lenga, la lenga de Gèli, es una lenga viva, autentica, qu’òm saboreja de la debuta a la fin, sens oblidar l’interès pedagogic indiscutible de l’obratge, que la màger part de nosautres coneissèm pas grand causa del mond animal.

La lenga de Gèli Combas, sas qualitats de narrator, las descobriguèrem en 2011 dins Una lutz sul camin (Grelh Roergàs, n°37). La podèm legir regularament dins sas contribucions a las revistas Patrimòni e Canta-Grelh, dins sas cronicas plan sentidas pel jornal Le Tarn libre.

Sèm pas acostumats a escotar las bèstias, que n’an de causas a nos dire a nosautres los òmes. Es formidable de poder trapar tot aquò dins Parladissas animalas, en esperant que los tèxtes, los messatges e la lenga de Gèli Combas contunhen d’illuminar lo camin lo pus longtemps possible.
vignette_55888.jpg
Lamotte, Maria-Francesa
Me dison PATONET, siáu un orson-dodon tot doç, tot doç que jòga tanben la mariòta… que parla e compren ren que l’occitan provençau… Vèni tot bèu just d’espelir e siáu en quista de pichonets a calinejar, a potonejar e que m’aiman ! E per n’aver a molons vau descurbir lo monde e viure tot plen d’aventuras !

Patonet es una ajuda pedagogica ludica per entrainar lei petitons dins lo bilinguisme francés-provençau. Tèxte originau en provençau e fotografias de Maria-Francesa Lamotte. 
sus 576