Explorar los documents (15411 total)
Le document est accessible sur le site de Gallica
« Bernard Manciet (1923-2005) est l’un des écrivains majeurs de la littérature occitane. Dans cette trilogie – Le Jeune homme de novembre, La pluie, Le chemin de terre – parue entre 1964 et 1976, l’écrivain se révèle un conteur envoûtant, distillant intrigue et suspens.
Trois volets qui évoquent la dérive intime, physique et amoureuse de personnages attachants, dans un monde aux contours floutés, crépusculaires. Il s'agit de la campagne landaise du début du XXème siècle. Dans une langue aussi âpre que lyrique, Bernard Manciet décrit la crise d'avant-guerre, la mort d'une société archaïque, engloutie par une nature hostile, celle des marais et du sable, qu'elle avait en vain tenté de maîtriser. Le paysage landais et ses habitants sont omniprésents. » – Atelier In8
Langue : français
En savoir plus :
http://www.editionsin8.com/catalogue/livre/895-romans
De 1971 a 1981, lo platèu del Larzac es jols fuòcs dels projectors, alara que se debana sus plaça una lucha de sos estatjants contra lo projècte d'extension del camp militar installat sus sas nautors. La lucha païsana s'acompanha d'un ensemble larg de movements divèrses.
Es aital que debuta tanben una reivindicacion occitana novèla, e es d'alhors aquela lenga que sintetiza lo conflicte a travèrs de son eslogan : « Gardarem lo Larzac ».
Aquesta videoguida d'animacion foguèt realizada en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Version occitana sostitolada en occitan
Leur dernier disque, Lo Cant de la lana grana, comporte une série d’expérimentations d'après les collectes de Félix Arnaudin.
Vous trouverez cet album uniquement sur les lieux des concerts du groupe ou par correspondance.
En savoir plus :
https://www.lamanufactureverbale.org/
Del calhau a la bala, de la man a la raqueta : long dels sègles, lo jòc de pauma s'es mantun còp metamorfosat per sedusir los amators. La França ne presenta d'alhors diferentas variantas : se lo País Basc a sa pelòta, Lengadòc a son « tambornet ».
Aquesta videoguida d'animacion foguèt realizada en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Version occitana sostitolada en occitan
Lo duo cabreta/acordeon sembla uèi una evidéncia. En fach, lo rencontre entre la cornamusa tradicionala e lo novèl vengut dins lo Massís Central s’es pas facha sens dificultats. De fach, l’acordeon viu dins lo primièr mitan del sègle XX son ora de glòria e s’impausa pauc a cha pauc dins los bals e las manifestacions al detriment d’instruments mai tradicionals dins la region, coma la cabreta.
Aquesta videoguida d'animacion foguèt realizada en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Version occitana sostitolada en occitan
Dançada tant dins las coretas coma a la Cort, a dos, a quatre, a sieis, de dos tempses o tres tempses, instrumentala o cantada, festiva e espontanèa, coneissètz la borrèia ?
Aquesta videoguida d'animacion foguèt realizada en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Version occitana sostitolada en occitan
La fèira de Bèucaire figura pendent de sègles al rang de las grandas fèrias annalas francesas, als costats de las de Champanha o de Borgonha. Lo privilègi acordat a la ciutat gardonenca per la tenguda d’aquel eveniment comercial de primièr òrdre relèva tant d’una situacion geografica ideala, al caireforc de las grandas rotas de comèrci de l’epòca, coma de realitats politicas e istoricas. Dos obratges en occitan nos descrivan lo borbolh d’aquela fèira : La Canso, tèxte anonim delsègle XIII, e L'Enbarras de la fieiro de Beaucaire de Jean Michel de Nîmes (1657).
Aquesta videoguida d'animacion foguèt realizada en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Version occitana sostitolada en occitan
Tèrra occitana, Gevaudan es tanben tèrra de trobadors e de trobairises. Sonque per aquel territòri (que sos contorns passan lo departament administratiu de Losèra d’uèi en prenent tanben sus Ardècha e Gard) , las sorças evòcan un ensems d’al mens quatorze trobadors dont quatre femnas, repartits a l’entorn de 1180 en doas generacions fecondas d’escrivans. Garin lo Brun, Guilhem Gausmar, Grimoart Gausmar , Garin d’Apchier o Torcafol començan lor creacion mentre que lo corrent obèrt pel Peitavin Guilhem IX, duc d’Aquitània, es ja plan establit. Lor produccion testimònia del compliment atench per aquela literatura.
Aquesta videoguida d'animacion foguèt realizada en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Version occitana sostitolada en occitan
Animal «totemic» de Pesenàs, lo Polin figura dempuèi 2005 al classament del patrimòni oral e immaterial de l’umanitat de l’UNESCO. Aqueste caval de tela e de fusta acompanha lo monde de Pesenàs dins totas lors festivitats.
Aquesta videoguida d'animacion foguèt realizada en 2014 dins l'encastre del projècte e-Anem, finançat pel FEDER en Lengadòc-Rosselhon.
Version occitana sostitolada en occitan